De Post - 8 februari 1970

Nadine met de megafoon

Nadine Huybrechts, een jong meisje dat reeds weken op de barricades staat 
om de mijnwerkers te steunen

Tussen twee aanhoudingen in, exclusief interview met de «Jeanne d'Arc » van de Limburgse stakers

In Limburg houden de stakende mijnwerkers  nog  altijd  voet  bij stek. Ze staken voort. « Vijftien procent willen we meer, » zeggen zij. De menners van deze histori­sche staking blijven flink op hun voorposten. Hun stemmen worden schor, maar hun wil om te overwinnen houdt hen overeind.

Naast deze leiders treft men een meisje aan. Vanaf de eerste dag staat zij op de barricaden om met de megafoon de mijnwerkers moed in te spreken. Haar naam : Nadine Huybrechts. Een eerder klein meis­je, met vlasblond haar, vol leven­dig idealisme. Ze is lid van « Mijn-werkersmacht» en de arbeiders kennen haar, ze noemen haar hun « Limburgse Jeanne d'Arc ».

Driemaal werd Nadine reeds aangehouden (administratieve ar­restatie heet dat). Toen de rijks­wacht haar in haar studentenkot te Hasselt nogmaals wilde oppik­ken, verstopte zij zich in een kast. Ondanks alles doet zij voort.

Nadine Huybrechts is negentien, woont te Mol in de Kapellestraat en studeert te Hasselt aan de ho geschool, tweede kandidatuur Eco­nomische Wetenschappen.

Voor DE POST wilde zij wel even de doelstellingen van Mijn-werkersmacht en de participatie van de studenten aan de staking belichten. Zij nam hierbij geen blad voor de mond.

DE POST : Nadine, wat is Mijnwerkersmacht en wie vertegenwoordigt het ?

Nadine : Sedert twee jaar on­geveer hebben een aantal studen­ten uit Leuven en Gent zich losgerukt uit het klassieke studenten-jargon. Zij willen werkelijk in contact treden met de arbeiders. De enige mogelijke manier hiertoe was met hen samenwerken, met hen participeren in hun eigen leef- en werkmilieu, om hen beter te leren begrijpen. Eerst hadden deze mensen zich gericht tot bestaande organisaties, zoals de vakbonden. Maar deze laatste kunnen volgens hen de problemen van de arbeiders niet reëel meer benaderen, omdat ze zich verkocht hebben aan het patronaat. Er moet een nieuwe, echte arbeidersorganisa­tie komen. Daarom is dit groepje studenten zelf gaan werken in verschillende bedrijven, om van zeer nabij de arbeider met zijn noden te leren kennen. In Limburg werken een tiental afgestudeerden in de mijnen. Sedert een half jaar zijn deze werkstudenten, samen met jongeren die nog studeren, bezig   met   het   onderzoeken  van de loonsaanpassing van de arbeiders, 'k werkte ook mee. Wij had­den nog geen specifieke bena­ming voor onze organisatie en toen dan plotseling de wilde sta­king is uitgebroken, hebben wij ons Mijnwerkersmacht gedoopt.

Zoals steeds maakt de Rijkswacht overvloedig gebruik van traangas

DE POST : Welke is de manier van werken tijdens het huidige conflict ?

Nadine : In het begin hebben wij pamfletten gemaakt en infor­matie gegeven aan de arbeiders. Langs onze kleine groep hebben wij de beweging uitgebreid en al­gemene vergaderingen belegd om ons eisenprogramma te bespre­ken. Onze actie is totaal geweld­loos.

DE POST : Nochtans wordt langs verscheidene zijden geop­perd dat « de studenten » oorzaak zijn van rellen.

Nadine: Dit is een vertekend beeld. Wij manen steeds aan tot kalmte, maar er zijn altijd, zoals men dat bij dergelijke actie mee­maakt, agitatoren van allerlei plui­mage. Dit kunnen studenten zijn, die met ons niets te maken heb ben, of politiek geïnspireerden, die via het geweld slechts eigenbe­lang nastreven. Wij willen dat deze staking een sociale actie is en blijft. Soms vragen de mijnwerkers een tikkeltje wantrouwig, door welke politieke partij wij onder­steund worden. Wel, door geen enkele. Wij koken ons eigen potje en weren al wat politiek is uit onze rangen en duiden geen politieke inmenging.

DE POST : Vertegenwoordigers van Mijnwerkersmacht praten steeds in naam van alle mijnwer­kers. In hoeverre wordt Mijnwer­kersmacht onderschreven door de meer dan twintigduizend stakende kompels ?

Na : In meen dat wij vol­doende representatief zijn om in naam van de mijnwerkers op te treden. Op onze vergaderingen krijgen wij gemiddeld twee tot driehonderd mijnwerkers die zelf inspraak hebben. Zij vertellen het voort aan hun makkers. Wij verte­genwoordigen de mensen die ac­tief zijn. Er zal toch steeds een meerderheid zijn die de apatische massa vormt, die de zaken van op

....

beïnvloeden. Wij laten de vakbonden voortbestaan. De arbeiders halen er voordeel bij. Als vertegenwoordigers van de arbeiders zijn de vakbonden echter gedemodeerd. Wij willen hen controleren. En op dit vlak verschillen wij van mening met het Permanent Comité. Het Permanent Comité wil evenals wij controle hebben op de vakbonden, maar wil dat een aantal van zijn mensen gedelegeerden worden. Dat is verkeerd. Die gedelegeerden genieten dan van de voordelen als de huidige en zullen zich eveneens distanciëren van de arbeider. Zoals in de mijnen gebeurt, vormen wij in andere bedrijven analoge groepen.

RTB-journalist André Moens: hardhandig geknuppeld door Rijkswacht

DE POST: Zijn de eerste resultaten van uw actie reeds voelbaar ?

Nadine : Zeker. Door de actie, die wij samen met de Limburgse mijnwerkers hebben gevoerd, zijn de vakbonden geplooid toen in Keramo te Hasselt, bij Philips en bij Ford-Genk wilde stakingen uitbraken. De vakbonden hebben ze van meetaf in handen genomen. Ze wilden de blunder van de mijnstaking niet herhalen.' Bij de sociale programmatie, afgesloten op 15 dec. 1969, zeiden de vakbonden dat 12,1% loonsver­hoging, gespreid over 18 maanden, het onderste uit de kan was. En nu kan het plots op veertien maanden en een betere programmatie zit er ook wel in.

DE POST : Jij staat als meisje op de voorposten. De arbeiders noemen je hun « Jeanne d'Arc ». Sommigen vergelijken je met Ber-nadette Devlin.

Nadine, een beetje boos : Mag een meisje niet tussen stakende arbeiders staan ? De vrouw moet geëmancipeerd worden in deze maatschappij. Spijtig dat er nog steeds geen gelijkheid is. Kijk maar naar de lonen. Bij gelijk werk wordt er voor man en vrouw nog steeds geen gelijk loon uitbetaald. De vrouw moet ook de actie meevoeren. Daarom doe ik mee. 'k wil geen Jeanne d'Arc of Bernadette Devlin zijn. Ik ben en blijf mij zelf en vind het fout dat men aan personencultus doet.