Met dit initiatief wil “OKRA” in Vlaanderen mensen bij elkaar brengen, die wat schuw naar “de andere” kijken, al woont hij/zij vlak naast de deur. Gepensioneerden die in Antwerpen wonen, ontmoeten elke dag hun allochtone buren bij de bakker en op straat. Of in de door een Pakistaanse middenstander uitgebate “nachtwinkel” en de Turkse kruidenier, die beter en goedkoper is. Een “OKRA” lid: “Ontmoeten is veel gezegd. Vaak blijft het een “naast elkaar” leven.”. Nochtans hebben autochtone en allochtone ouderen dezelfde vreugden,hetzelfde verdriet,dezelfde zorgen…

Angst voor het vreemde

Annie De Nijs, lid van het regio , in het fraai uitgegeven “OKRA” – magazine: “ Veel plussers vinden het moeilijk het multiculturele aspect van hun wijk positief te bekijken. Angst voor het onbekende en een gevoel niet meer in de “eigen” gemeente te wonen, daar hoor je hen vaak over spreken”. Dat is een realistische benadering van waaruit weerwerk kan geboden worden tegen extreem rechts en het racisme dat volgens onderzoek in Europa in opmars is. Vooral islamofobie is een reëel gevaar.

We spraken met Hugo Verhenne (foto), algemeen voorzitter van “OKRA”. Hij (68) was van Kortrijk naar Antwerpen gekomen om de start van dit voor geheel Vlaanderen belangrijke initiatief mee te maken. Gent, Brussel en andere regio’s volgen. Hugo Vervenne: “De multiculturele samenleving is een feit. Maar de oudere generatie is hier niet mee opgegroeid. Het “vreemde” maakt angstig. Vergeten we niet dat in hun jeugd tijdens kermissen nog jongeren van het ene dorp met messen gingen vechten tegen die van het naastliggende dorp. Tegen “de anderen” die een lichtjes anders dialect spraken… Wegens een lief…En voor sommige Moslimvrouwen vergt een gemengde vergadering, waar mannen en vrouwen samen zitten, een aanpassing. Het is belangrijk dat we beginnen bij de wortels, bij het sluipende gif van het “alledaagse racisme”. Dat kwetst en vereenzaamd onze allochtone medeburgers diep”.

Ook de Vlaamse jeugd is niet vies van racisme. Het proces Van Temsche ligt nog vers in het geheugen. Vooral de situatie in het Antwerpse speelt hier in een ziek makende rol.

Hugo Vervenne: “ Informatie verschaffen is een eerste vereiste. Onbekend is onbemind. Onze mensen over de streep halen is niet makkelijk. En ook van allochtone kant bestaan er hoge drempels. Dit laagdrempelig initiatief is maar een begin. De eerste generatie – de “gastarbeiders” – zijn ouder of hoogbejaard. Zij worden veelal opgevangen in hun traditioneel gezinsverband. Dat zal niet zo blijven. Daarom moeten de RVT’s ( Rust en Verzorging Tehuizen) zich ook op hen oriënteren”.

“Gekleurde grijze golf”

Er komt dus een “gekleurde grijze golf” aan. Ook deze mensen betaalden belastingen en bijdragen voor hun sociale zekerheid. Voor hun pensioen. Zij hebben net als alle ouderen recht op de beste, humane zorg. Ook zij kunnen aan Altzheimer lijden. Altzheimer patiënten van andere culturen begeleiden vergt specifieke kennis. Ondermeer inzake taal en religie. In Nederland staat men daarbij verder. In Vlaanderen blijft men hangen in een taboe sfeer en een totaal gebrek aan opleiding voor verzorgenden. België kent amper geriaters en psychiaters die bekend zijn met niet West Europese culturen.

Maar in het Paroza” in Berchem – vlakbij Borgerhout met haar grote allochtone bevolking - ging het vooral om voedzaam eten, met een diëtiste en tolken. De sfeer zat er goed in, het smaakte. Misschien dat de Antwerpse “witten” de Ethiopische groente Okra eens in hun Vlaamse stoofpot kunnen mengen.

“OKRA” heeft veel te bieden. Reizen, sport, zingeving, zorg en een volwaardige “OKRA-Academie” met een groot aanbod aan voordrachten en vormingscursussen. Het christelijke blijft een belangrijke rol spelen en wordt door heel wat ouderen omarmd. Toch is die “Academie” geen stoffig boeltje. Een paar thema’s; nieuwe gegevens en inzichten over de geschiedenis van de Koude Oorlog, het Chinese denken, magische literatuur uit Mesopotamië, zigeunermuziek, Iran, de nieuwe uitdaging?. Allesbehalve “ouderwets”.

“OKRA” is de vernieuwde 50+ beweging met christelijke wortels. Het is duidelijk dat “OKRA” voor iedereen openstaat en de hand reikt aan oudere allochtonen, van welke afkomst of religie ook. Eén van de standpunten van “OKRA” luidt: “Aandacht voor eigenheid binnen de zorgsector. “OKRA” is geen voorstander van aparte zorgvoorzieningen, wel van een aangepast en ruim zorgaanbod waarbinnen diversiteit een plaats krijgt en zorg op maat de regel wordt”.

Multicultureel samen leven is een feit in een wereld die een dorp wordt. “OKRA” neemt als grote organisatie de handschoen op om ouderen uit verschillende culturen bij elkaar te brengen rond eenvoudige thema’s. ”…zodat de verscheidenheid in onze samenleving vanzelfsprekend wordt…”

Koen Calliauw.
(Meer weten over “OKRA”? www.okra.be/antwerpen en www.okra.be ).