De wilde jaren van Chris
Lomme
Het Belang van Limburg, 12 mei 1993, blz
Orgineel blad uit HBVL
in pdf (1,MB)
Op dezelfde blz ook de reportage
Arnout Vanreusel
Ik was een rebel avant la lettre
«Ik heb die hele periode vrij acuut meegemaakt, ik kwam namelijk uit de burgerij. Tien jaar eerder, in '57-'58, had ik mijn persoonlijke revolte beleefd. Eigenlijk was ik een rebel avant la lettre. Ik heb moeten vechten om actrice te mogen worden. De solidariteit met studenten, arbeiders en iedereen die droomde van vrijheid en een betere wereld, zat er bij mij dus diep in. Helaas had ik het in die periode veel te druk om echt actief deel te nemen aan acties. Een echte hippie ben ik ook nooit geweest. Ik had geen tijd om hele dagen in parken rond te hangen. Ik was dertig en mijn carrière begon net te lopen. Voor mij waren het de wilde jaren, van uitgaan, feesten, verliefd zijn, met volle teugen van alles genieten. Je kent dat, met lange jurken en kilo's kettingen en kralen. Ik heb zelfs een tijdje in een commune gewoond, maar dat was meer uit geldgebrek dan wat anders.»
«In die dagen was veel mogelijk. Ooit heb ik nog een hele tijd bij een vriendin in gewoond. Pas een hele tijd later realiseerde ik me dat ze daar nooit wat voor had gevraagd. Of die avond dat ik geen bed had. Toen nodigde een man mij uit om bij hem te slapen. Ja, ja dacht ik, dat zal wat worden. Maar nee hoor, hij bood me zonder morren zijn bed aan en hijzelf sliep op de grond.»
«Gelukkig ben ik ontsnapt aan de kater die veel van mijn leeftijdsgenoten aan die periode hebben overgehouden. Ik heb ook helemaal geen heimwee naar die tijd. Toen was ik mooi en jong, nu oud en versleten, maar ik voel me even goed. Mijn dromen en idealen zijn heel mijn leven hetzelfde gebleven. Ik ben er nog altijd rotsvast van overtuigd dat het enige wat de wereld nodig heeft verdraagzaamheid, warmte en liefde is. Toen was de wereld trouwens niet mooier, er gebeurden toen ook gruwelijke dingen, alleen was het minder geweten.»
K.L. (Foto: HBvL)