|
Toespraken 1 Mei
1988 |
1989
| 1990
| 1991
| 1992
| 1993
| 1994
| 1995
| 1996
|1997
Op het ogenblik van de Duitse eenmaking
zal Europa miserie zaaien
Toespraak van PvdA-voorzitter Ludo
Martens op het 1 Meifeest 1990
Inhoud
Hoe zegt u? Contrarevolutie?
Het leger van de leugen
Het vrije woord gekocht door Springer!
Negentiende-eeuws kapitalisme
Sovjet-Unie: ik hou van de markt
De nieuwe supermacht Europa bekampen
Kolonisatie van Oost-Europa
De Derde Wereld en de arbeiders krijgen de rekening gepresenteerd
Voor wie vecht de sociaal-democratie?
Speerpunt in de nieuwe kolonisatie
Pijler van een imperialistisch en gemilitariseerd Europa
Hoeder van het oude koloniale systeem
Het historisch failliet van het revisionisme
Lenin maakt het uitstekend
Tijdbommen in de Derde Wereld
Botsingen tussen imperialistische machten
Vier waarheden
Een jaar geleden, op 1 mei 1989, leek het
ietwat roekeloos om, zelfs vanop deze tribune, over revolutie te spreken.
Maar sindsdien hebben we de meest onverwachte en pittoreske personages één
voor één zien opstaan om deze uiterst stoutmoedige kreet te slaken: Leve
de Revolutie! President Bush en mevrouw Thatcher, Pinochet en Le Pen, alle
eminente reactionairen van deze aardbol riepen in koor: Leve de Revolutie!
Op zekere dag stond zelfs de Koning der Belgen recht om te roepen: Leve de
Republiek! Zijn bedachtzame raadgevers zegden hem: Majesteit, Leve de
Revolutie, dat is goed, maar Leve de Republiek, ha neen! Dus juichte de
vorst 'de rustige revoluties' toe die een 'einde stellen aan de tirannie'.
(1)
Hij had het natuurlijk over de zogezegde democratische revoluties in
Oost-Europa.
Hoe zegt u? Contrarevolutie?
Rond dit thema werden de woordvoerders
van de meest obscurantistische rechterzijde bijgetreden door praktisch
alle progressieven van dit land, ACW-MOC, linkse socialisten, de groenen.
Allen ondertekenden ze volgende schandelijke verklaring:
'De Kamer van Volksvertegenwoordigers verheugt er zich over dat de
volksrevolutie van 22 december 1989 de val van de Roemeense dictator
Ceausescu teweegbracht; herinnert eraan dat deze volksrevolutie tot doel
had een einde te stellen aan een waarachtig totalitair regime dat
gedomineerd werd door de communistische partij en waarin de mensenrechten
voortdurend geschonden werden, waar de minderheden werden onderdrukt en
waar de vrijheid en de democratie onbestaande waren.' (2)
De 133 aanwezigen stemden unaniem voor deze tekst - wat Vlaams Blokker
Annemans uitermate verheugde. Hij voegde er, terecht, aan toe: 'Vroeger
werden die standpunten enkel door rechts naar voor gebracht.' (2) Zo
hebben zich duizenden progressieven laten meeslepen door de demagogie over
de vrijheid en de democratie, om ons imperialisme te steunen, onze
liberalen, onze fascisten, die onverbeterlijke vijanden van de vrijheid en
de democratie voor het werkende volk.
Deze pijnlijke ervaring toont aan dat niemand ontkomt aan de fundamentele
keuze tussen het kamp van de communisten of het kamp van het
anticommunisme, vechten in de rangen van de anti-imperialisten of vechten
aan de kant van de imperialistische machten. In de werkelijk fascistische
maalstroom waarin onze media werden meegesleept, was de Partij van de
Arbeid de enige - en daar mogen we fier op zijn - die de moed had om de
anti-imperialistische strijd en de strijd voor de socialistische revolutie
te verdedigen.
[
Inhoud ]
Het leger van de leugen
Toen 45 jaar geleden de Duitse, Roemeense, Litouwse fascisten hun
militaire nederlaag vaststelden, hebben ze zich onder de bescherming van
de Verenigde Staten geplaatst. Vandaag is Duitsland, in bondgenootschap
met de Verenigde Staten, bezig de tweede wereldoorlog te winnen. Als
voorbeeld nemen we de campagne die tegen Roemenië werd gevoerd: pure
nazi-stijl, maar praktisch heel Europa tuimelde erin.
Het massagraf van 4.630 lijken: een leugen. De foto's van dat massagraf:
vals. De 12.000 doden in Timisoara: een leugen. De 70.000 à 100.000 doden
in Roemenië: intoxicatie. Er waren 1.000 doden in heel het land, waaronder
veel communisten. De vernietiging van duizenden dorpen: intoxicatie. De
onderaardse gangen onder heel Boekarest: leugens. Vergiftigd water: een
leugen. De duizenden Arabieren die aan de zijde van de Securitate vochten:
gelogen. De weeskinderen opgeleid tot doodsmachines: leugens. De
vernietiging van het centrum van Sibiu: een verzinsel. De hongersnood in
sommige delen van Roemenië: gelogen. Foto's van folterzalen: vals. Mensen
die werden gedood om hun bloed af te tappen en daarmee de leukemie van
Ceausescu te verzorgen: een weerzinwekkende leugen. Gekwetsten die in hun
hospitaalbed door de Securitate werden afgemaakt: een walgelijke leugen
(3) We zouden wel eens willen weten hoeveel socialisten, leden van het ACW,
ecologisten een ernstige zelfkritiek zullen maken op het feit dat ze
blindelings achter het leger van de leugen zijn aangelopen. Voor de
burgerlijke pers gaat het hier niet om fouten of overdrijvingen maar wel
om een systematische campagne van desinformatie, die beslissend was om de
massa's op te ruien en het Roemeense socialisme af te maken dat reeds
gedurende vele jaren dodelijk ziek was.
[
Inhoud ]
Het vrije woord gekocht door Springer!
Om dit beeld te vervolledigen willen we
nog een woord zeggen over de zogenaamde democratische revolutie in
Hongarije en Polen.
Hongarije kende in 1956 een gewelddadige contrarevolutie, gedragen door de
uiterst rechtse en fascistische stromingen, die zeer sterk
vertegenwoordigd zijn in dat land. Tientallen jaren hebben de
sociaal-democratische en trotskistische leiders uitgebazuind dat deze
opstand tot doel had het socialisme te verbeteren. Welnu, zij die vandaag
Hongarije besturen, roepen zich uit tot de erfgenamen van de opstand van
'56. Zij begonnen met een uitgebreid programma van privatiseringen, de
economie zal de kapitalistische onderneming als motor hebben. Men voorziet
al 400.000 werklozen.
De 'revolutie' in Oost-Europa werd gevoerd in naam van de persvrijheid.
'Dit is de terugkeer van het woord, het volk kan zich eindelijk opnieuw
uitdrukken. Het kan weer zingen', jubelt een sociaal-democratisch
tijdschrift. (4) Maar ondertussen zijn in Hongarije verschillende
televisienetten in handen van Maxwell en Murdoch. Springer heeft net voor
een prijsje vier dagbladen opgekocht en zal meer dan één miljard BF in
Oost-Europa investeren. (5) Gyula Horn, minister van Buitenlandse zaken,
wenst de toetreding van Hongarije tot de Nato! (6) De multinationale
ondernemingen staan op het punt de beste stukken van de Hongaarse
industrie voor een zacht prijsje op te kopen. Lazlo Antal, raadgever van
de regering, verklaart: 'Wij kunnen ons tegen de economische kolonisatie
enkel en alleen beschermen door het aantal van onze kolonisatoren te
diversifiëren.' (7)
[
Inhoud ]
Negentiende-eeuws kapitalisme
In Polen voedt een nieuwe klasse van zeer rijke patroons zich met de
groeiende miserie van de werkende bevolking. Janusz Kochanowski, professor
in de rechten, verklaart: 'Wij hebben allen met Solidarnosc gevochten
tegen het communisme. Polen is rijp voor het meest brutale kapitalisme van
de 19de eeuw dat men zich kan voorstellen: zeer lage lonen en zeer hoge
prijzen.' (8) Om de massa's te mobiliseren tegen het socialisme gebruikte
Solidarnosc de godsdienst en het reactionaire nationalisme. Dit
nationalisme schaart zich altijd achter de sterkste imperialisten. Zo
heeft Walesa duidelijk gemaakt dat het zijn bedoeling was 80% van de
Poolse bedrijven aan het Westerse kapitaal te verkopen. Hij voegde er aan
toe: 'Het Westen moet onmiddellijk in beweging komen. In Polen investeren
kan de zaak van de eeuw worden.' (9) Philips heeft onlangs het bedrijf
Polam-Pila (35.000 werknemers) opgekocht, 'één van de modernste en best
beheerde lampenfabrieken in Oost-Europa' volgens Philips zelf. (10)
Sommigen voorzien 1.800.000 werklozen tegen het eind van het jaar,
'miljoenen Polen zitten reeds onder het levensminimum en velen vragen zich
wanhopig af of ze niet beter af waren met de Roden.' Solidarnosc zag zijn
ledenaantal slinken van 10 miljoen tot 2,2 miljoen en de vakbond geleid
door leden van de voormalige communistische partij telt al 5 miljoen
leden. (11)
[
Inhoud ]
Sovjet-Unie: ik hou van de markt
Dit herstel van het kapitalisme in
Oost-Europa werd mogelijk gemaakt door de politiek van Gorbatsjov. Met
zijn glasnost heeft Gorbatsjov verschillende burgerlijke en
pro-imperialistische stromingen aangemoedigd die zich verenigd hebben in
Volksfronten. Daardoor werd de Communistische Partij in vele
Sovjetrepublieken in de minderheid gedrukt. In de Partij zelf werden de
marxist-leninisten gemarginaliseerd door het offensief van rechts rond
Gorbatsjov en uiterst rechts rond Jeltsin. De verkiezing op 14 maart van
Gorbatsjov als president - met bijna absolute macht - van de USSR, was in
feite een staatsgreep die de partij van Lenin heeft uit de leiding van het
land heeft gesloten. Zolang de Communistische Partij de leidende rol
vervulde, bleef een terugkeer naar de socialistische principes mogelijk.
Vanaf nu regeert Gorbatsjov door te steunen op de staatsinstellingen, die
veel sterker door burgerlijke elementen gecontroleerd worden. Het Politiek
Bureau bepaalt niet langer de politiek van de Sovjet-Unie. Deze taak komt
nu toe aan een presidentiële raad, waarvan de leden benoemd worden door
Gorbatsjov en enkel tegenover hem verantwoording af te leggen hebben. (12)
En onmiddellijk legde Gorbatsjov zijn kaarten op tafel: het herstel van
het kapitalisme staat op de dagorde. Petrakov, zijn economische raadgever,
etaleert zijn perverse hartstochten: 'Ja,ik hou van de markt, zucht hij,
want dat is een democratisch systeem.' (13) Stanislas Chataline, in de
presidentiële raad benoemd, verklaart: 'Ik beschouw me als
sociaal-democraat. Wij willen de overgang naar de markteconomie
versterken. We waren in de loop van de jaren vergeten hoe we
bedrijfsleiders moesten vinden. Ik wil het patronaat verdedigen. Zonder
dat trappen we per plaatse. Er zijn hier miljonairs die verstandig zijn.'
(14) In het paradijs van Gorbatsjov geldt de regel: hoe meer miljoenen men
heeft, hoe verstandiger men is. Pavel Bounitch, die de economische
hervorming leidt, verklaart dat 70% van de bedrijven gedenationaliseerd
zullen worden, dat het buitenlands kapitaal 100% van de aandelen van een
onderneming zal kunnen kopen, dat de prijzen in één jaar zullen
verdubbelen en dat 10 miljoen arbeiders door de werkloosheid zullen
getroffen worden. (15) Het is moeilijk te voorspellen of de
marxist-leninisten de kracht zullen vinden om zich efficiënt tegen deze
contrarevolutie te verzetten. Alexei Serguieiev, professor aan de
Vakbondshogeschool, zegt het volgende: 'De sovjet-bourgeois akkumuleerde
een enorm kapitaal dat als een kankergezwel aangroeide. We zien roofdieren
te voorschijn komen, wolven die met geweld handelen. Als het kapitalisme
in Rusland wint, dan zal het een bloedig en wraakzuchtig kapitalisme zijn.
Het zal ons naar de situatie van Bangladesh leiden.' (16)
[
Inhoud ]
De nieuwe supermacht Europa bekampen
Wij kunnen nu al 4 belangrijke conclusies
trekken uit de contrarevolutie in Oost-Europa.
Vooreerst moeten we elke versterking van de Europese politieke
instellingen bestrijden. De Europese gemeenschap is één van de essentiële
pijlers geworden van het wereldimperialisme, zij wordt gedomineerd door de
Duitse revanchisten en zij zal meer en meer gemilitariseerd worden.
Willy Declercq verklaarde zo pas dat 'Europa bezig is een economische
supermacht te worden en wij willen in de toekomst een politieke superrol
vervullen.' (17)
Het Duitse imperialisme concentreert zich nu op de Anschluss zonder meer
van de DDR. Daarmee zal het enorm aan economische macht winnen en zijn
heerschappij over de Europese gemeenschap versterken. Door de grote
bedrijven van de DDR op te kopen, zegt een Europees Commissaris, 'gaan de
bedrijven van West-Duitsland,die dikwijls al nummer één in Europa zijn,
een beslissend voordeel verwerven'. (18) Zo heeft de Deutsche Bank reeds
de hand gelegd de Deutsche Kreditbank. De verzekeringen Allianz, nummer
één in Europa, heeft de Deutsche Versicherung opgekocht. VW staat klaar om
IFA Personenkraftwagen op te slokken en Siemens wil Robotron. (19) De
Europese Gemeenschap zal meer en meer gedomineerd worden door een slecht
gedenazifieerd Duitsland. De Europese droom van Hitler realiseert zich met
40 jaar vertraging.
Jacques Delors, voorzitter van de Europese Commissie, sprak zich uit voor
de toekenning van een militaire rol aan de Gemeenschap en voor een nauwe
samenwerking met de Nato op het terrein van de defensie.
Daar vloeien drie ordewoorden uit voort: neen aan het imperialistische
Europa, neen aan het Duitse Europa, non aan het Europese militarisme.
[
Inhoud ]
Kolonisatie van Oost-Europa
Tweede besluit: wij moeten de
contrarevolutie in Oost-Europa openlijk als dusdanig aanklagen. In naam
van de democratie herstelt ze de macht van nationalistisch rechts en in
naam van de vrijheid brengt ze de kolonisatie door het Europees
imperialisme.
Een grote Hollandse burgerlijke krant schrijft: 'Die landen van
Oost-Europa kunnen hooguit hopen dat ze als lage loonlanden nieuwe
afzetmogelijkheden zullen vinden op de rijke Westerse markten. Na 100 jaar
inspanning zal Duitsland in feite zijn eigen kolonies krijgen.' (21)
Ongelooflijk maar waar: op het moment dat pseudo-links de mensen verder
voor de gek blijft houden door hen een zogenaamd democratisch socialisme
in Oost-Europa voor te spiegelen, raadt de financiële directeur van de
Generale Maatschappij de multinationals aan niet al te roofzuchtig op te
treden door heel de industrie van Oost-Europa op te slokken. Georges Ugeux
onderlijnt 'het gevaar om binnen enkele jaren te zien dat het grootste
deel van de economie van de landen van Oost-Europa zal afhangen van grote
Westerse groepen. Dat zou onhoudbaar zijn.' (22) Zo bracht de 'rustige
revolutie' van president, pardon koning Boudewijn, niet de vrijheid, maar
de kolonisatie.
Om het socialisme omver te werpen, zongen onze media de lof van de
democratische helden die zich meester maakten van de straat. Maar amper
twee weken na de triomf van de democratie informeert onze pers ons over de
dreiging van chauvinisme, nationalisme en antisemitisme in Oost-Europa.
Zij roept ons het barbarendom van de Balkan bij het begin van deze eeuw in
herinnering. Zij kondigt mogelijke burgeroorlogen aan. En inderdaad het
socialisme werd omvergeworpen met de hulp van nationalistische en
reactionaire ideologieën, die altijd al repressie en burgeroorlog in zich
droegen. En nu kondigt dat Westen, dronken van vrijheid, de oprichting aan
van een 'Europese macht voor het behoud van de vrede om tussenbeide te
komen bij onrust in Oost-Europa en in de Balkanlanden'. (23) Zo zal de
rustige revolutie Oost-Europa geen vrijheid brengen maar imperialistische
militaire interventies.
[
Inhoud ]
De Derde Wereld en de arbeiders krijgen
de rekening gepresenteerd
Derde besluit: zij die de contrarevolutie
in Oost-Europa ondersteund hebben, hielpen het imperialisme een zware slag
toe brengen aan de bevrijdingsbewegingen in de Arabische wereld, in Afrika
en in Latijns-Amerika.
Ook al waren ze zwaar door het revisionisme aangetast, toch hebben de
socialistische landen van Oost-Europa een zekere hulp geleverd - zowel
politiek als economisch - aan de anti-imperialistische strijdbewegingen.
Een diplomaat van de Derde Wereld zegt vandaag: 'Wij kunnen niet meer
rekenen op de USSR in de Verenigde Naties.' (24) Een woordvoerder van
Israël verkondigt luidkeels: 'De verandering in Oost-Europa is het beste
nieuws dat Israël in lange tijd heeft mogen horen.' (25) Het nieuwe
parlement van de DDR zette zich aan de kant van de zionistische
moordenaars met zijn verklaring: 'Wij vragen het Israëlische volk om
vergiffenis voor de hypocrisie en de vijandigheid van de officiële
politiek van Oost-Duitsland tegenover Israël.' (26) De Sovjet-Unie heeft
zich bereid verklaard 300.000 joodse kolonisten naar Israël te sturen,
nieuwe krachten voor het Israëlisch expansionisme en terrorisme in de
bezette gebieden.
Weldra zullen de bedrijven in de Sovjet-Unie en Oost-Europa door hun
banden met de multinationals ingepast worden in de internationale
arbeidsverdeling om de Derde Wereld uit te buiten. Bovendien zullen heel
wat van hun producten op de wereldmarkt in concurrentie treden met die van
de Derde Wereld.
Laatste besluit: de herovering van Oost-Europa door onze multinationals
zal bijzonder negatieve gevolgen hebben voor de werkomstandigheden hier
bij ons. In Oost-Europa vinden onze kapitalisten goed gevormde en uiterst
goedkope arbeidskrachten. Ze zullen van dit reserveleger profiteren om de
lonen en sociale verworvenheden bij ons af te breken en tegelijk een
aantal van hun bedrijven naar Oost-Europa overbrengen. Het bedrog van het
'sociale luik' waarmee de sociaal-democratie de arbeiders in de armen van
Europa duwt, zal nog duidelijker naar voor komen.
[
Inhoud ]
Voor wie vecht de sociaal-democratie?
Mensen die ervan overtuigd zijn dat
Hitler weer leeft, herhalen ons elke dag dat Lenin dood is. Zij beweren
dat het communisme zijn historisch failliet heeft bewezen.
Wij willen de volgende vraag stellen: voor welke ideeënstromingen luiden
de gebeurtenissen van Oost-Europa werkelijk de doodsklok? Welke krachten
worden hier definitief schaakmat gezet door de omwentelingen in het
Oosten? Een eenvoudige maar essentiële vraag die verdwijnt in de mist van
de demagogie over vrijheid, waarheid, menselijke waarden. Achter die
pseudo-revoluties zien we in Oost-Europa de triomf van het imperialisme en
de multinationals. Solvay was de eerste multinational die zijn bedrijven
terug opeiste die sinds 1917 door de socialistische revoluties waren
onteigend. (27) Als de omwentelingen in Oost-Europa één ding duidelijk
maken, dan is het wel de vreselijke macht van het imperialisme, zijn
verdubbelde agressiviteit, zijn vastbeslotenheid alle mogelijke middelen
in te zetten om heel de wereld te overheersen, zijn duizenden tactieken om
de mensen en de massa's te beïnvloeden en te bedriegen. Voor al diegenen
die op een consequente manier vechten tegen het imperialisme, bewijzen de
omwentelingen in het Oosten het historisch failliet van de
sociaal-democratie en van het revisionisme.
[
Inhoud ]
Speerpunt in de nieuwe kolonisatie
Eerst en vooral toont de internationale
sociaal-democratie door haar optreden in Oost-Europa dat ze werkt en vecht
in dienst van het imperialisme en het neokolonialisme.
De sociaal-democratie heeft een essentiële rol gespeeld in de
anticommunistische strijd en in de herovering van de Oostbloklanden door
de multinationals. De sociaal-democratische Internationale heeft zich het
meest efficiënt getoond in de infiltratie van de communistische partijen
in het Oosten, in haar steun aan de stromingen Dubcek en Gorbatsjov. Willy
Brandt verklaarde: 'Om te beginnen zullen de veranderingen in het Oosten
leiden naar een kapitalisme met een menselijk gelaat. Vervolgens zullen we
tendenzen zien ontwikkelen ten voordele van de sociaal-democratie.' (28)
Willy Brandt mobiliseert alle krachten van het Europees imperialisme voor
de verovering van het Oosten. 'Europa zal maar het grote Europa worden,
zegt hij, als de sociaal-democratische of socialistische krachten
samenwerken met de liberaal-democraten en de conservatieven.' (29) Stippen
we ook aan dat de Amerikanen onlangs een nieuw offensief lanceerden om
Cuba te 'bevrijden van de communistische overheersing': de socialisten
Ernest Glinne en Roger Lallemand waren er in België als de eersten bij om
hen te ondersteunen in hun campagne rond de zogezegde overtredingen van de
mensenrechten in Cuba.
[
Inhoud ]
Pijler van een imperialistisch en
gemilitariseerd Europa
Tweede vaststelling: de
sociaal-democratie is de belangrijkste kracht geworden in de strijd voor
het Europa van de multinationals, voor de versterking van het
imperialistische Europa. Mitterrand is vandaag de meest fervente
verdediger van de politieke eenheid alsook van de economische en monetaire
eenheid van de Europese gemeenschap. Terzelfder tijd pleit hij voor een
Europese Confederatie, die Oost-Europa zal opslokken. Zijn ideoloog,
Jacques Attali, droomt al hardop van een Europa dat zijn wereldsuprematie
uit de voorbije eeuw teruggevonden heeft: 'Als West-Europa stevige banden
opbouwt met Oost-Europa en de Sovjet-Unie, zou een continent dat een
tweede jeugd beleeft, de VSA en Japan als wereldcentrum kunnen
voorbijsteken.' (30)
Derde vaststelling: de sociaal-democratie geeft, ondanks al haar
pacifistische demagogie, een impuls aan de militarisering van Europa. In
de hoop de Amerikanen te gebruiken als tegenwicht voor de dominerende
positie van de Duitsers, spreekt Mitterrand zich uit voor het behoud van
de Nato en voor de aanwezigheid van Amerikaanse troepen in Europa. (31) De
Franse en Belgische socialisten willen daarenboven een Europees leger. Er
is zich een gemeenschappelijke brigade tussen het sociaal-democratische
Frankrijk en een meer en meer keizerlijk Duitsland aan het vormen. (32)
Mitterrand onderhandelt met Thatcher over de gemeenschappelijke productie
van een nieuwe nucleaire raket voor vliegtuigen. (33) Zo wil Frankrijk
haar nucleaire roeping in Europa benadrukken als tegenwicht voor de
economische macht van Duitsland.
[
Inhoud ]
Hoeder van het oude koloniale systeem
Vierde vaststelling: de
sociaal-democratie vecht voor de verdediging van het koloniale en
neokoloniale systeem in de Derde Wereld. Socialistisch Frankrijk behoudt
kolonies in Azië, Afrika en Latijns-Amerika waarvan de totale
oppervlakte,de exclusieve maritieme zones inbegrepen, de oppervlakte van
heel Europa overschrijdt! Vanuit deze kolonies dringen ze de markten van
de Derde Wereld binnen en kunnen ze militaire interventies uitvoeren.
Mururoa dient voor nucleaire proefnemingen en Guyana is in handen van de
ruimte-industrie. Zo kan men begrijpen dat Chevènement, 'linkse' socialist
en minister van defensie, verklaart dat de Franse militaire inspanning
geleid wordt 'door de noodzaak om onze verplichtingen overzee en in de
wereld op te nemen. Die maken het noodzakelijk een belangrijke
aktiekapaciteit op lange afstand te behouden.' (34) Het is ook geen toeval
dat Frankrijk bij de UNO de Amerikaanse agressie in Panama gesteund heeft.
Op het ogenblik het Amerikaans leger Panam bezette, sprak Roland Dumas,minister
van buitenlandse zaken van het sociaal-democratische Frankrijk, zich uit
voor een 'recht tot bijstand, inmenging of interventie' als de democratie
en de mensenrechten bedreigd worden! (35) Vorige eeuw reeds steunde de
sociaal-democratie de kolonisatie in naam van de rechten van de zwarte
mens, die verslonden werd door kannibalen.
Dit alles volstaat ruimschoots om elke illusie weg te nemen dat de
sociaal-democratie ergens in een verre toekomst de kapitalistische en
imperialistische maatschappij geleidelijk zou omvormen tot socialisme. De
omwentelingen in Oost-Europa tonen het failliet aan van de
sociaal-democratie als links ideeëngoed en bevestigen dat ze een
veroveringsdoctrine is van een imperialistisch Europa in expansie.
[
Inhoud ]
Het historisch failliet van het
revisionisme
Vijfendertig jaar geleden werd de
internationale communistische beweging verscheurd en verdeeld door een
heftig en bitter debat. Links, geleid door Mao Zedong en Enver Hodja,
stelde dat men de ideeën en de historische ervaring van Lenin en Stalin
moest behouden en de begane fouten in een revolutionaire geest corrigeren;
rechts, geleid door Kroesjtsjov, beweerde dat Stalin het socialisme
volledig had misvormd en dat men de oriëntatie moest wijzigen om aan de
socialistische maatschappij haar werkelijke elan te geven. Gedurende 35
jaar zijn Kroesjtsjov en Togliatti, Dubcek en Gorbatsjov van leer
getrokken tegen het stalinisme, de dictatuur, het dogmatisme, de
orthodoxie, het sektarisme, het rigide denken en zij hielden voor dat zij
de hernieuwing brachten, scheppende ideeën, terugkeer naar het leninisme,
democratisch socialisme. Vandaag zien we het aan stukken spatten van al
die demagogie. In Oost-Europa en in de Sovjet-Unie beleven we het
onherroepelijke failliet van het revisionisme. Deze demagogische stroming
loopt uit op het herstel van het kapitalisme en op de integratie in de
imperialistische wereld. In 35 jaar had de bolsjewistische partij, geleid
door Lenin en Stalin, het socialisme opgebouwd, de verdediging verzekerd
tegen de fascistische aanval, impulsen gegeven aan de antikapitalistische
en antikoloniale strijd in de hele wereld. Kroesjtsjov, Bresjnev en
Gorbatsjov hebben 35 jaar nodig gehad om af te breken wat twee generaties
van echte revolutionairen in de Sovjet-Unie hadden opgebouwd. Stof genoeg
voor de progressieven van heel de wereld om na te denken over het
historisch failliet van de stellingen van Kroesjtsjov en later van
Gorbatsjov.
In 1956 begon Kroesjtsjov te vertellen dat het imperialisme sterk was
verzwakt, dat het niet meer in staat was grote agressie-oorlogen te
ontketenen, dat haar agressieve aard veranderd was. De Sovjetunie wilde,
zo zei hij, vriendschappelijke relaties en een vertrouwelijke samenwerking
met de VS uitbouwen, om zo de veiligheid van de volkeren te vrijwaren. Dit
was het begin van de collaboratie met de ergste onderdrukkings- en
oorlogsmacht ter wereld. Kroesjtsjov liet het hier niet bij en vond dat
het niet meer nodig was dat de volkeren van de Derde Wereld de
anti-imperialistische massabewegingen verder uitbouwden: de landen van de
Derde Wereld zouden zich sneller kunnen ontwikkelen dankzij de economische
hulp van de Sovjet-Unie. Nog altijd volgens Kroesjtsjov zou het
kapitalistisch systeem zich in de imperialistische landen op vreedzame
wijze, langs parlementaire weg, omvormen tot een socialistisch regime,
gezien de voortdurende verzwakking van het kapitalisme.
Luidruchtig verklaart Kroesjtsjov dat het socialisme definitief had
overwonnen in de Sovjet-Unie en in Oost-Europa en dat het kapitalistisch
herstel er nu niet meer mogelijk was. De voorspelling van een ezel, anno
1961. Dit zwetserige standpunt leidde logisch tot de idee dat de dictatuur
van het proletariaat niet meer nodig was. Kroesjtsjov preekte de
democratie voor heel het volk, ook voor de burgerlijke, reactionaire
krachten. Er zijn geen uitbuitende klassen meer, er moet dus ook niet meer
gestreden worden tegen hun verzet. De klassenstrijd voortzetten onder het
socialisme, dat was zogoed als de repressie preken, de willekeur, de
permanente ondergraving van de democratie. Kroesjtsjov ging dus kletsen
over humanisme en universele waarden van de mensheid, wat voor hem
betekende dat er niet meer moest worden gestreden tegen de ideeën en de
levensstijl van de hoge burgerij. Vermits er geen klassenstrijd meer moest
gevoerd worden, werd de partij de partij van het hele volk: verkochte
elementen die privileges najoegen en zich op onwettelijke manier
verrijkten, klommen in de partij omhoog en zouden daar blijven ook. (36)
[
Inhoud ]
Lenin maakt het uitstekend
De deemstering van het revisionisme laat
des te beter de pertinente waarheid en de levenskracht van het
marxisme-leninisme uitkomen.
Het marxisme-leninisme stelt ons in staat te begrijpen dat de gemakkelijke
triomf die de imperialistische wereld vandaag beleeft, al de kiemen in
zich draagt van zijn verval, van zijn verscheurende verdeeldheid, de
kiemen van de oorlog en van de revolutie.
De revolutionairen van heel de wereld moeten een realistische kijk
behouden op twee fundamentele zaken die zich nu voordoen en nauw met
elkaar verbonden zijn. Er is het failliet van het revisionisme, de
jammerlijke ineenstorting, zonder strijd of tegenstand, van hun politiek
systeem en de overgang van hun leiders naar het kamp van de vrije
onderneming. En er is de verdubbelde agressiviteit van het imperialisme,
de verscherping van zijn interne tegenstellingen en crisissen, zijn
terroristische onderdrukking van de massa's in de Derde Wereld die naar de
revolutie worden geduwd.
[
Inhoud ]
Tijdbommen in de Derde Wereld
De herovering van Oost-Europa, en
misschien van de Sovjet-Unie, door het imperialisme zal als eerste gevolg
een nieuwe dramatische verslechtering van de situatie in de Derde Wereld
met zich meebrengen. De noodzaak van de anti-imperialistische revolutie
zal zich des te sterker opdringen aan drie miljard mensen.
Gezien vanuit de Derde Wereld, door de ogen van al die uitgehongerden,
komen de democratische politici van onze landen over als een maffia van
professionele moordenaars, verantwoordelijk voor de dood van miljoenen
mensen door honger, ziekte, overuitbuiting, terreur. Het enige werkelijke
totalitarisme dat onze wereld kent is dat van de vrije markt die de mensen
afslacht op industriële schaal.
Onze burgerij maakt veel herrie rondom de afschaffing van de militaire
dictaturen in Latijns-Amerika en de instelling van de democratie in dit
continent. Maar er is helemaal niets veranderd in de economische politiek
van deze landen. Zowel onder de dictatuur als onder de democratie is het
dezelfde rotte burgerij die regeert. Alk jaar zorgt ze voor een
kapitaalvlucht van 20 miljard dollar. (37) Tussen 1976 en 1985 bedroeg de
kapitaalvlucht uit Mexico 53 miljard dollar, uit Venezuela 30 miljard. De
Argentijnse burgerij bezit 80 miljard dollar in het buitenland. (38) Een
fractie van deze som volstaat ruimschoots om alle zogezegd democratische
verkiezingen te winnen.
In de Derde Wereld liggen op dit moment zes tijdbommen die op een dag
zullen ontploffen.
De schuldenlast. Duizend drie honderd miljard dollar. In 1989 heeft het
imperialisme de Derde Wereld 'geholpen' met 47,6 miljard dollar. Hetzelfde
jaar heeft het 178 miljard dollar weggeroofd in de vorm van
terugbetalingen en intresten. (39)
Het protectionisme. Verschillende handelsbarrières verhinderen de Derde
Wereld zijn producten op de westerse markt te brengen. HEt verlies is
dubbel zo groot als de verkregen hulp. (40) De beperkingen op de invoer
van textiel en kledingstukken alleen al kosten de Derde Wereld 8 miljard
dollar per jaar. (41)
De ineenstuiking van de prijzen voor grondstoffen.
De monopolisering van de technologie door het imperialisme die ontzaglijke
verkoopprijzen oplegt.
De overheersing van de multinationals die hun winsten uitvoeren.
De bevolkingsaangroei.
Deze zes bommen zullen ontploffen en bedreigen het voortbestaan van het
onmenselijke imperialistische systeem.
De UNO betitelde de jaren '80 als 'het decennium van de ontwikkeling'.
Welnu, gedurende die periode daalde het levensniveau van de Afrikanen met
25%, dat van de arbeidende bevolking in Latijns-Amerika met 12%. De
ontwikkelingshulp dient enkel om een goed geweten te bezorgen aan de
westerlingen en hen te doen aanvaarden dat de multinationals hun barbaarse
uitbuiting van de Derde Wereld nog versterken. De enige efficiënte
ontwikkelingshulp is deze die de revolutionaire organisaties versterkt die
vechten voor de vernietiging van de grondslagen zelf van de
imperialistische overheersing.
[
Inhoud ]
Botsingen tussen imperialistische
machten
In de ogen van de marxist-leninisten zal
de ineenstorting van het socialisme in Oost-Europa en in de Sovjet-Unie -
verre van het einde van de geschiedenis en het einde van het conflict
tussen arbeid en kapitaal te betekenen, zoals sommigen voorhouden - alle
tegenstellingen aanscherpen die het imperialistische wereldsysteem van
binnenuit ondermijnen.
De oprichting van de eenheidsmarkt in 1992 en de kolonisatie van
Oost-Europa zullen een speciaal elan geven aan het Duits imperialisme, en
de strijd tussen Japan, de Verenigde Staten en Duitsland nog aanscherpen.
Nu al maakt 65% van de Amerikanen zich meer bezorgd over de Japanse
concurrentie dan over de 'Sovjetundreging' (43) De Amerikaanse regering
vindt dat de grootste bedreiging voor de Amerikaanse veiligheid ligt in de
commerciële agressiviteit van de Europese en Japanse concurrenten Adjunct
secretaris-generaal Eagleburger verklaart: 'Onze competitiviteit op de
wereldmarkt kan de belangrijkste component uitmaken van onze nationale
veiligheid nu we aan de vooravond staan van een nieuwe eeuw.' (44) Deze
strijd kan aanleiding geven tot crisissen van overproductie - denken we
maar aan de automobiel - en de ineenstorting van volledige takken van de
economie in sommige landen.
Het binnenbrengen van de markteconomie in Oost-Europa zal als eerste
gevolg hebben: enkele miljoenen werklozen, de verarming van de massa van
de werkers en de verscherping van conflicten tussen reactionaire
nationalismen. De burgeroorlogen die er gemakkelijk kunnen uit
voortvloeien, riskeren gans Europa te ontwrichten.
De eenheidsmarkt van 1993 zal een gewelddadige en vernietigende
concurrentie teweegbrengen. De machtige bedrijven zullen de zwakkere
verpletteren en, wat landen als Portugal, Griekenland en Spanje tenonder
zal doen gaan.
De eenheidsmarkt zal de arbeidsomstandigheden en de sociale verworvenheden
naar beneden halen en de uitbuiting van tientallen miljoenen goedkope
arbeidskrachten in Oost-Europa zal deze aftakeling nog versnellen.
Arbeidscontracten van bepaalde duur en flexibiliteit zullen als regel
gelden. Gewelddadige klassenbotsingen zullen er steeds vaker het gevolg
van zijn.
De speculatie op de versterkte Duitse mark zal binnenkort nog toenemen en
zo de dreiging van een internationale financiële crisis doen toenemen. De
speculatie op de munten brengt al een volume van transacties teweeg dat 10
maal groter is dan nodig voor de economische verhandelingen.
[
Inhoud ]
Vier waarheden
Bij het historisch failliet van het
revisionisme moeten we even terugkomen op vier essentiële communistische
ideeën .
Om een socialistische revolutie te
verwezenlijken is er een partij nodig van het leninistische type
Er wordt thans intens gediscussieerd over
de vraag wat nu het fundamentele probleem was waarop de socialistische
regimes in het Oosten schipbreuk leden. In de ogen van het imperialisme
lag het kwaad bij de leidende rol van de leninistische partij, die een
werkelijke pluralistische democratie onmogelijk maakte: dat is de wortel
van het 'totalitarisme'. Welnu, na de ineenstorting van de communistische
partijen in Polen, Hongarije, de DDR hebben we overal een menigte partijen
als giftige paddestoelen uit de grond zien rijzen allemaal betaald door
het westers imperialisme en roerend eens het totalitarisme van de vrije
markt te verdedigen. Meerdere burgerlijke partijen oprichten, dat is niet
het socialisme voorzien van verscheidene partijen, dat is overstappen van
het ene regime naar het andere, van het socialisme naar het kapitalisme.
Het meerpartijenstelsel bracht helemaal geen socialistische democratie,
het brengt zuivere kolonisatie door het westerse imperialisme.
Wij denken dan ook dat het fundamentele probleem voor elke socialistische
maatschappij het behoud is van de zuiverheid en de strijdbaarheid van de
communistische partij. De ervaring wijst uit dat een versterkte burcht het
gemakkelijkst in te nemen is van binnen uit. Onder Kroesjtsjov, onder
Dubcek, onder Ceausescu heeft het opportunisme de partijen ondermijnd. Als
we de vernietigende actie van het opportunisme in Oost-Europa begrijpen
zullen we ons beter politiek kunnen wapenen, ons beter bewust zijn van
onze plichten als revolutionairen. De strijd voor de verdediging van het
socialisme gaat gepaard met de strijd voor het behoud van de
revolutionaire geest van de partij, met de vorming van kaders die het volk
zijn toegewijd, die bereid zijn offers te brengen, eenvoudig te leven en
beginselvast te vechten, kaders die zowel het marxisme-leninisme als de
wetenschappen en de moderne technologie beheersen. De verdediging van het
socialisme houdt ook onvermijdelijk een voortdurende zuivering in van de
partij van arrivistische elementen, opportunisten, profiteurs.
De huidige omwentelingen in de wereld brengen heel wat ontreddering te
weeg bij vele progressieven. Het laatste jaar werden heftige en hatelijke
aanvallen gelanceerd tegen de PVDA, maar onze organisatie kende geen
crisis, integendeel, onze leden en kaders zijn meer eensgezind en
vastbesloten om overal de strijd voor de socialistische revolutie te
verdedigen. Zonder twijfel gaan binnenkort veel mensen genoeg krijgen van
de arrogantie die het imperialisme tentoonspreidt en van zijn leugens. We
moeten nog actiever de vele progressieven voor het communisme trachten te
winnen: de onverbiddelijke scherpte van de internationale strijd maakt het
nodig zich aan te sluiten bij een authentiek revolutionaire partij.
Om de revolutie door te voeren moet men
zich laten leiden door de ervaringen van de bolsjewistische partij van
Lenin en Stalin.
Het is goed eraan te herinneren dat in de
jaren twintig en dertig, tientallen miljoenen arbeiders, boeren en
intellectuelen in de Sovjet-Unie blijk hebben gegeven van een
onvergelijkelijk enthousiasme en opofferingsgeest om in hun verwoeste land
een moderne industrie, een gekollektiviseerde landbouw en een culturele
infrastructuur op te bouwen van hoog niveau. Deze buitengewone inspanning
in de opbouw van een nieuwe maatschappij werd geleverd middenin de meest
verbeten klassenstrijd tegen de oude reactionaire klassen en
bevolkingslagen die alle mogelijke middelen aanwendden om hun verloren
paradijs weer terug te winnen. Als in deze strijd soms werd overdreven dan
is dat evengoed te wijten aan de brutale weerstand van de reactionairen
als aan de eeuwenoude haat van de arme massa's tegen hun vijanden en hun
onverwoestbare wil daar komaf mee te maken. We kunnen ons inbeelden hoe
bitter die klassenstrijd moet zijn geweest na 15 jaar socialisme in één
enkel land als we vandaag, na veertig jaar socialisme in Oost-Europa, zien
met welke razernij de vroegere rechtsen en reactionairen de macht grijpen
in Polen en Hongarije, als we zien hoe machtsdronken ze zijn, de koningen,
prinsen en prinsessen van Roemenië, Albanië, Hongarije die na de tweede
wereldoorlog werden weggejaagd.
Het is ook goed eraan te herinneren dat Stalin en de bolsjewieken in 1930
al wisten dat ze vroeg of laat te maken zouden krijgen met de militaire
agressie van het imperialisme. De economie, de verdediging en de bevolking
voorbereiden op de grootste en meest moorddadige oorlog die de wereld ooit
gekend heeft, dat was de taak van de partij waaraan ze niet heeft
verzaakt. Honderdenduizenden technische en politieke kaders werden in
allerijl gevormd. De strijd tegen agenten van de vijand, tegen saboteurs
maar ook tegen opportunisten moest met de nodige kracht worden gevoerd.
Dankzij de waakzaamheid en de vastberadenheid van de bolsjewieken, konden
de nazi's op slechts weinig collaborateurs rekenen bij hun inval. Het is
waar dat de zuivering een overdreven omvang heeft gekregen en dat vele
mensen onnodig werden geëxecuteerd. Inbreuken op het democratisch
centralisme, willekeurige beslissingen lagen aan de basis van deze
vergissingen. Maar deze vergissingen stellen de noodzaak niet in vraag van
de onverzoenlijke strijd tegen het opportunisme. In dit verband is het
nuttig te denken aan de honderden opportunisten in de
sociaal-democratische partijen van Europa, zoals Henri De Man, Achille van
Acker, Caprasse bij ons die collaboreerden met de fascistische bezetter.
En als we vandaag opportunisten als Dubcek, Modrov, Nyers beschamend zien
capituleren voor het imperialisme, dan verstaan we dat Stalin dit soort
opportunisten moest verjagen wilde hij weerstaan aan het nazi-offensief
dat nog veel wreedaardiger en meedogenlozer was.
Het is duidelijk dat de communisten lessen moeten trekken uit de
vergissingen van Stalin. Maar om dat te kunnen doen, moet men zich eerst
heel de positieve ervaring eigen maken, alle revolutionaire
verworvenheden, heel de bolsjewistische standvastigheid van die periode.
De nederlaag van de sandinisten in Nicaragua, de niet aflatende
slachtingen in Columbië, Guatemala, El Salvador, het onmenselijke,
ondraaglijke lijden in Afrika zijn evenzoveel ervaringen die de noodzaak
van de dictatuur van de arbeiders en de boeren tegen de hebzuchtige en
wreedaardige grote burgerij duidelijk aantonen.
Om de hoop in een toekomst zonder
kapitalisme en zonder imperialisme te bewaren, moeten de revolutionairen
het socialisme verdedigen zowel in China als in Cuba
Wat de gebeurtenissen in China betreft
weten we nu dat Zhao Zhi-yang in de voetsporen van Gorbatsjov stapte. Ook
al kende China een indrukwekkende economische ontwikkeling, toch
ontwikkelen zich daar ongeoorloofde ongelijkheden, privileges, corruptie,
wild kapitalisme. De massa's hadden vele goede redenen om hun ongenoegen
te uiten. De leiders van de beweging, zoals Fang Li-zhi, daarentegen,
hadden duidelijk maar één doel voor ogen: het socialistisch systeem
omverwerpen. Zij zegden dat ze een Franse revolutie wilden ontketenen om
de 'communistische feodaliteit' omver te werpen. Solidarnosc was hun
voorbeeld. Gorbatsjov hun profeet. Vandaag gevlucht naar het buitenland,
preken ze de privatisering van de socialistische industrie, de
markteconomie en het Taiwanese model van wild kapitalisme. Vandaag ook
geeft minister van buitenlandse zaken Eyskens, die de 'democratische'
beweging in Beijing resoluut steunde, raad aan de Chinese leiders: 'Ze
moeten een bilan maken. Dat ze kijken naar Taiwan, dat eiland dat blijk
geven van een merkwaardige dynamiek.' (45) Begin juni '89 hebben de
mannetjes van Fang Li-zhi de protestbewegingen omgevormd in een
gewelddadige opstand, in de hoop het leger in hun kamp te trekken. Na 6
weken geduld en toegevingen had de Chinese Communistische Partij de plicht
met alle middelen een einde te stellen aan een openlijke contrarevolutie.
Drie à vierhonderd mensen vonden de dood tijdens de tussenkomst van het
leger. Wij weten vandaag dat het Tien An Men-plein ontruimd werd zonder
dat daar slachtoffers vielen. Maar Amnesty International sprak van 3.000
doden op Tien An Men, van tanks die de studenten in hun tenten
verbrijzelden, van een hoop lijken die ter plaatse verbrand werden: het
was een gewilde leugen van het type van Timisoara. De overwinning van de
contrarevolutie in Polen, Hongarije, de DDR werpt een nieuw licht op de
gebeurtenissen in China. Als 1 miljard 100 miljoen Chinezen - meer dan één
vijfde van de mensheid - onder de overheersing van het imperialisme was
gevallen, dan zou de krachtsverhouding op wereldniveau een fundamentele
wijziging hebben ondergaan ten voordele van het imperialisme en het
fascisme. Het zou geen jaren hebben geduurd vooraleer de Chinezen opnieuw
bij miljoenen zouden zijn omgekomen onder een neokoloniale overheersing.
In de toekomst zal het imperialisme zijn inspanningen verder zetten om het
socialisme in China omver te werpen. En de technieken die tegen China
gebruikt werden zien we vandaag aan het werk tegen Cuba. Zoals tegen
Noord-Korea en Albanië trouwens. Alle revolutionairen en
anti-imperialisten moeten ophouden te capituleren voor de leugens en voor
de druk van anti-socialistisch rechts; zij moeten actief het Chinese en
Cubaanse socialisme en hun uitzonderlijke verwezenlijkingen verdedigen.
Wij roepen op campagne te voeren met volgende ordewoorden: Alleen het
socialisme kan China redden - China zal geen Amerikaanse neo-kolonie
worden! Cuba si,Yankee no!
Om de anti-kapitalistische strijd
vooruit te doen gaan, moet men het volk dienen, strijden voor zijn
concrete belangen en de rangen van de partij uitbreiden
De verrotting van de communistische
partijen in Oost-Europa heeft zich stap voor stap doorgezet gedurende 25
jaar. Dat kan zich ook bij ons voordoen. Militanten laten zich beïnvloeden
door het verbale geweld van de anticommunistische campagnes; de
sleutelwoorden van deze verrotting zijn passiviteit en pessimisme, twijfel
en defaitisme, eindeloos gepalaber tussen 4 muren. Om de concrete belangen
van de werkers ter hand te nemen lanceerde Solidair een nationale
opiniepeiling over de flexibiliteit. We dachten 1000 ingevulde formulieren
binnen te krijgen. Op 27 april hadden we echter al het cijfer bereikt van
1.332 antwoorden. Vele werkers zijn tevreden nog een partij te vinden die
hen toelaat hun standpunt uit te drukken over de nieuwe methodes van
uitbuiting, een partij die breekt met het defaitisme en die de strijd
voorbereidt voor de concrete belangen. Wij moeten onder de werkers
aanwezig zijn en ons met hun belangen bezighouden. Dat is ook de
voorwaarde om hun interesse te wekken voor de grote wereldproblemen.
Hier past het hulde te brengen aan de moed van de 12.000 arbeiders van
Ford-Genk die sinds 7 weken een 'halftijdse staking' voeren - 4 uur
werken, 4 uur staken - tegen het zaterdagwerk, tegen het nachtwerk, tegen
de 10 uren-dag, tegen tijdelijke contracten. Op 24 april stemden 87% van
de arbeiders eens te meer tegen de flexibiliteit.
Ook op GM heeft het patronaat een nieuwe organisatie van uitbuiting
opgelegd, de kwaliteitscirkels. Elke arbeider moet de uitbuiting van zijn
collega's controleren. Het werk in team brengt met zich mee:
flexibiliteit, overuren, betere kwaliteit, meer taken, meer stress. De
kwaliteitscirkels werden ingevoerd dankzij de integrale medewerking van
het vakbondsapparaat aan de organisatie van de uitbuiting. Een akkoord dat
in perfecte clandestiniteit was voorbereid door de directie en de
vakbondsvrijgestelden, werd getekend als onder samenzweerders, zonder dat
de arbeiders ook maar vermoedden wat er aan 't gebeuren was. De strijd om
dit schandalig akkoord ongedaan te maken gaat samen met de strijd voor
democratische syndicale verkiezingen, met open kandidaturen voor 1991 en
met de strijd voor een betere bescherming van de delegees.
We benadrukken ook de noodzaak van concrete acties en verwezenlijkingen in
de vitale kwestie van de antiracistische strijd, zoals het project van
School zonder Racisme.
Wij hebben de twee laatste jaren moeten vaststellen dat de leden van de
PVDA minder aanwezig waren op het terrein, om te militeren tussen de
massa's. Wij babbelen te veel - en te lang, zoals je wel merkt - en wij
stellen niet genoeg becijferde objectieven vast. Nochtans verbetert de
kwaliteit van het werk. In 1989, ondanks China en Roemenië, verlieten ons
minder abonnees dan het vorige jaar, wat betekent dat onze lezers tevreden
zijn over onze analyses. Sinds het begin van dit jaar hebben wij 394
nieuwe abonnementen geworven. We hadden nog nooit zoveel Franstalige
abonnementen als vandaag. Maar de militante verkoop is gevaarlijk gedaald
en al onze kameraden zullen in de loop van het volgende jaar een
verdubbelde inspanning moeten leveren.
Een paar maanden geleden stapten twee dissidenten van de PvdA het af, ze
namen hun brugpensioen op 28- en 35-jarige leeftijd. Ik wil geen kwaad
over ze spreken maar op het moment dat ze wat herrie schopten, belde een
journalist van Humo me op voor een interview. Het was erg dringend. Ik
zei: 'O.K. maar waarover moet het gaan? - 'O, je raadt het wel!' was het
antwoord. Ik zei: 'Als het is wat ik denk dan moet ik je teleurstellen,
want er is geen crisis in de PVDA en er komt er geen ook.' Ik vrees dat ik
nogal overtuigend ben geweest want ik heb niets meer over een interview
gehoord. Ik denk dat alle leden van de PVDA hun revolutionaire overtuiging
gesterkt hebben door het hoofd te bieden aan de anticommunistische
campagne. Maar vandaag moeten we naar de massa's gaan, vechten voor onze
ideeën, Solidair laten kennen, meer militanten aan het werk zetten binnen
de PVDA.
Vooruit voor meer intens werk tussen de
massa's!
Vooruit voor de versterking van de PVDA!
Leve het marxisme-leninisme!
Leve het socialisme!
Leve het proletarisch internationalisme!
Noten
(1) Le Soir, 1/2/90.
(2) Kamer der volksvertegenwoordigers, anlytisch verslag, 9/2/90.
(3) Le Monde Diplomatique, 3/90, blz. 3: 'Télévision nécrophile';
NRC-Handelsblad, 9/4/90: 'Massagraf in Timisoara werd kerkhof van
betrouwbaarheid.'
(4) Univers, lent 1990, regionale ABVV Charleroi, blz.2.
(5) NRC-Handelsblad, 4/4/90: 'Hongaarse kranten nu '
(6) The Times, 22 /2/90: 'Hungary may join political wing of Nato.'
(7) The Financial Times, 23/3/90: 'A fragile new stall '
(8) Vrij Nederland, 23/12/89, blz.8: 'Polen is rijp voor het vuigste soort
kapitalisme.'
(9) L'Echo de la Bourse, 5/9/89: 'A bâtons rompus avec Lech Walesa.'
(10) NRC-Handelsblad, 10/4/90: 'Philips neemt belang '
(11) NRC-Handelsblad, 11/4/90.
(12) Le Monde, 12/4/90: 'Quel président pour quelle URSS?'
(13) Le Monde, 24/4/90, p.41.
(14) Le Monde, 14/4/90, 'C'est la pauvreté qui nous attend.'
(15) International Herald Tribune, 13/4/90: 'Kremlin promises '; La Libre
Belgique, 13/4/90: 'L'Union soviétique payera cher la réforme '
(16) Le Figaro, 13/4/90: 'Si le capitalisme gagne en Russie '
(17) Het Laatste Nieuws, 12/4/90, interview 'Oost-Europa dwingt ons '
(18) L'Echo de la Bourse, 12/4/90, 'Des konzerns de la RFA trop
gourmands'; citaatLeon Brittan.
(19) L'Echo de la Bourse, 17/4/90: 'Deutsche Bank et Deutsche Kreditbank.'
(20) Financieel Economische Tijd, 9 /3/90: 'EG moet inzake veiligheid '
(21) NRC-Handelsblad, 2/4/90: 'Het Nieuwe Europa', P.Frentrop.
(22) L'Echo de la Bourse, 13/3/90, 'Pour les experts, les questions sont '
(23) The Times, 3/4/90: 'How Bush can help '
(24) Le Monde Diplomatique, 2/90: Sophie Bessis: 'Aux Nations Unies aussi
'
(25) The Times, 9/1/90: 'Reformed East bloc states race '
(26) International Herald Tribune, 13/4/90: 'East Berlin: We feel sad '
(27) L'Echo de la Bourse, 17/3/90, Considérations boursières.
(28) La Wallonie, 22/2/90.
(29) Le Figaro, 3/2/90, interview Willy Brandt.
(30) The Wall Street Journal, 6/2/90: 'Attali speculates on the Decline '
(31) International Herald Tribune, 21/4/90: 'France eases Nato's problems';
La Wallonie, 21/4/90: 'Convergence sur l'avenir '
(32) Le Monde, 21/2/90: 'Paris et Bonn n'excluent pas '
(33) The Times, 10/4/90: 'Still Nato's odd man '
(34) Le Monde, 1/2/90: 'Un accord à Vienne sur le désarmement '
(35) Le Monde, 5/1/90: 'M. Dumas souhaite une réflexion '
(36) Khroesjtsjov: Rapport des Activités au XXe Congrès, éd. en langues
étrangères, Moscou, 1956, blz.35-36; 27; 46-47; Vers le communisme,
Recueuil des documents du XXIIe Congrès, éd. en langues étrangères, Moscou,
1961, blz. 17; 585-586.
(37) Le Monde, 1/4/90: 'La démocratie en péril '
(38) De Standaard, 2/4/90: 'Dalende levensstandaard '
(39) Le Monde diplomatique, 2/90, p.18.
(40) L'Echo de la Bourse, 5/4/90: 'Ghebrey Berhane: Coopération au
développement '
(41) De Standaard, 15/3/90: 'Derde wereld verdient jaarlijks '
(42) Conferentie Wurtz, International Centrum Brussel, 24/4/90; De
Standaard, 2/2/90: 'Latijns-Amerika: dalende levensstandaard.'
(43) Le Figaro, 7/4/90: 'Les difficultés du désarmement.'
(44) Guardian, 18/4/90, blz.17: 'US takes aim at capitalist rivals';
speech Eagleburger, 30/11/89 American Foreign Service Association.
(45) La Dernière Heure, 17/4/90: interview Eyskens.
Boven
|