Toespraken 1 Mei 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 |1997

Het kapitalisme vermoordt onze kinderen en vernietigt ons werk.  Strijd voor het socialisme !

Kameraden,

Laat me beginnen met de woorden van Christiane, de vrouw van een arbeider van Clabecq: "In 1996 heb ik beseft dat dit systeem ons geen toekomst meer biedt. Eerst waren er de moorden op de kinderen. Nu alle dagen sluitingen: Renault, Nova, Alcatel en straks misschien FN, Uniroyal, VW..."
Zij drukt in haar eigen woorden uit wat het parool van de PVDA zegt: "Het kapitalisme vermoordt onze kinderen, het kapitalisme vernietigt ons werk, er is maar één oplossing: het socialisme!"
De golf van revolte die door het land is gegaan na de moord op Julie en Mélissa is geen verschijnsel van voorbijgaande aard, ze zal blijven duren.
Twintig jaar lang voltrok zich onder de massa's een langzame bewustwording die nu een uitbarsting van ontevredenheid geworden is. Met de zaak van de kinderen hebben de mensen begrepen dat onder het kapitalisme alles te koop is, ook kleine jongens en meisjes, dat de rijken zich alles kunnen veroorloven omdat ze onder één hoedje spelen met de politieke gezagsdragers en de politie.
Meteen dacht iedereen terug aan de zaak van de Bende van Nijvel: 28 slachtoffers, allerlei informatie over de betrokkenheid van leden en officieren van de rijkswacht, geen enkele schuldige werd ontdekt.
De leiders van de SP en de PS ontvingen tientallen miljoenen "commissieloon" van de wapenfabrikanten Agusta en Dassault. In het gevecht om de buit werd PS-voorzitter André Cools vermoord, op bevel van zijn strijdmakkers voor een "socialisme met een menselijk gelaat".
Alle burgerlijke partijen leggen steeds nieuwe offers op en beloven telkens het einde van de tunnel. In werkelijkheid wordt de uitbuiting steeds scherper en nemen de armoede en de werkloosheid toe. Die partijen zijn met het grootkapitaal verbonden, al hun remedies maken de situatie van de werkende klasse alleen maar erger.
Al die ervaringen kristalliseerden zich plots rond de vermoorde kinderen. Dat is de reden waarom die revolte niet zal stoppen.
De week voor de Witte Mars lanceerden de arbeiders van Volkswagen een politieke staking om de volledige waarheid te eisen. Tientallen scholen en fabrieken volgden, van Caterpillar tot Ford-Genk, van Cockerill-Sambre tot Sidmar. Deze beweging drukte een grondig wantrouwen uit in de politie, in het gerechtelijk en politiek systeem. De mensen voelen dat Dutroux niet kan bestaan zonder bescherming van hogerhand. Raemaekers, tot levenslang veroordeeld wegens pedofilie, verklaarde dat "hooggeplaatste Belgen, hoge legerofficieren, diplomaten en politici deel uitmaken van een internationaal netwerk van pedofielen". Paniek. SP-voorzitter Tobback zei: "Dit is beangstigend. De mensen die nu revolteren, zeggen dat het systeem niet werkt. Dat is gevaarlijk."
Ten tweede drukte deze beweging uit hoe de massa's zich ervan bewustworden dat ze zelf de strijd moeten voeren, om hun belangen te verdedigen, om hun kinderen te beschermen. De arbeiders van Clabecq zegden tegen de ouders: "Het is aan ons, werkers, om deze zaak in handen te nemen."
Ten derde weigerde de spontane beweging de nationalistische verdeeldheid die de burgerlijke politici ons opdringen. De macht van de burgerij wordt alsmaar sterker, autoritairder, meer gecentraliseerd; het zogeheten federalisme dient slechts om verdeeldheid te zaaien onder de werkers en hun strijd te breken.
Ten vierde was de beweging antiracistisch. Tegenover een systeem dat de ontvoering en de verkoop van kinderen organiseert, is er geen verschil tussen Marokkaanse en Belgische kinderen. De zaak-Loubna werd op zo'n schandalige manier behandeld omdat Belgen uit de migratie geen gelijke politieke en sociale rechten hebben.

Wie manipuleerde de Witte Mars?

Om deze bewustwording te stoppen, zette de regering één van de grootste politieke manipulatiecampagnes op sinds de Tweede Wereldoorlog.
's Vrijdags roept eerste minister Dehaene de bevolking op om deel te nemen aan de Mars, 's anderendaags verbiedt de rechtbank ons, de PVDA, op te roepen voor diezelfde Mars.
Het doel was overduidelijk: de Witte Mars moest het programma van de regering overnemen en de PVDA, de enige partij die de verzuchtingen van de gerevolteerde massa's helder uitdrukt, moest het zwijgen worden opgelegd.
De liberaal Decroo verklaarde: "Om de Witte Mars te neutraliseren, is er overleg geweest tussen de koning en de eerste minister." Om de stem van de massa's te smoren, dreigde politiecommissaris Van Reusel: "Al wie spandoeken of vlaggen draagt, zal verwijderd worden. Personen die politieke slogans roepen zullen manu militari verwijderd worden. Iemand die bijvoorbeeld roept 'De Clerck buiten', zal aangehouden worden."
De troepen van Vande Lanotte arresteerden veertig personen, vooral leden en sympathisanten van de PVDA. Honderden politiemannen in burger infiltreerden in de Witte Mars om de massa's te beletten hun eisen uit te spreken.
De betoging was echter nog niet afgelopen of we zagen op tv al een défilé van politici van SP, CVP, VLD en Agalev die zegden dat ze de signalen van de betogers wilden interpreteren. De burgerlijke partijen snoerden de betogers de mond, ze verboden hen, op straf van arrestatie, welk signaal dan ook te geven! Waarna de burgerlijke politici komen vertellen wat de boodschap was van de gemuilkorfde betoging.
Deze strategie van manipulatie werd uitgewerkt door Dehaene. Ik weet niet of de ouders volgende ontstellende verklaring van Dehaene te lezen kregen: "Het geniale aan deze Witte Mars is de witte kleur die het gevoel van gemeenschappelijke malaise uitdrukt. De Mars zou aan kracht ingeboet hebben, als de deelnemers een concreet programma hadden opgesteld, dat had de eensgezindheid gebroken. En dat is juist onze taak, de Mars in regeringsbesluiten vertolken."
In klare taal betekent dat het volgende: de burgerlijke democratie verbiedt het volk concrete eisen uit te spreken. De deelnemers aan de Mars moesten niet nadenken, geen analyse maken, noch voorstellen naar voor brengen. Dat zou de eensgezindheid tussen de betogers en de regeringsmaffia verbroken hebben. De Witte Mars moest zwijgen opdat de regering haar politiek zou kunnen laten doorgaan voor de uitdrukking van de stille Mars.
Om aldus de Witte Mars te "neutraliseren", moest de regering spreekverbod opleggen aan de enige partij die de verzuchtingen van de gerevolteerde massa's in een klaar en duidelijk programma verwoordt: de Partij van de Arbeid. Het is een grote eer voor de PVDA dat de regering en zijn rijkswacht zo verbeten tegen onze militanten optraden, om te beletten dat de massa haar eisen tot uitdrukking zou brengen. Nog belangrijker is dat de PVDA zich niet liet muilkorven. We hebben meer dan honderdduizend folders uitgedeeld. Vandaag bewijzen de feiten dat we

Generale staf rijkswacht blijft ongestraft

Wat leerde het rapport van de Commissie-Dutroux ons over de rijkswacht en het gerecht?
Sinds oktober 1993 wist de rijkswacht dat Dutroux verborgen ruimten bouwde in zijn kelder om er gekidnapte kinderen in onder te brengen, dat hij tot 150.000 frank bood om meisjes te ontvoeren. De rijkswacht gaf die informatie niet door aan de gerechtelijke overheid.
Twee weken na de ontvoering van Julie en Mélissa begon de rijkswacht een parallel, geheim onderzoek om de meisjes terug te vinden.
Het rapport van de Commissie zegt: "De rijkswacht heeft een onderzoek gevoerd buiten de gerechtelijke overheid. De mislukking van de arrestatie van Dutroux is dus haar schuld." De Commissie durft niet schrijven wat iedereen begrijpt: "De dood van Julie en Mélissa is de schuld van de rijkswacht."
Van in het begin nam het Centraal Bureau voor Opsporingen van de rijkswacht deel aan het 'geheim' onderzoek over Dutroux. Ook zij hield dit verborgen voor de onderzoeksrechter.
Het rapport schrijft: "De rol van het CBO kan in vraag gesteld worden." André Mor-dant van de ACOD is duidelijker: "Dankzij het CBO zijn kinderen gekrepeerd in donkere holen."
Een onderzoeksrechter werd belast met het opsporen van de vernietigde delen van het rapport Othello en van de disquettes en notitieboekjes die de rijkswacht deed verdwijnen. Hij botste "op een zeker verzet binnen de rijkswacht", zegt het rapport. Met andere woorden, zijn werk werd gesaboteerd. Het is op niets uitgelopen.
Een jaar lang hebben alle rijkswachters op dezelfde manier gelogen. De commissie vraagt: "Wie heeft deze strategie ontworpen?" Maar ze geeft geen enkel antwoord en beschuldigt niemand. Toch bekenden getuigen dat ze instructies kregen van de generale staf en van rijkswachtchef Deridder.
Vier besluiten. Eén: de rijkswacht mag geheime onderzoeken doen over om het even wie, om het even wat, ze onttrekt zich aan elke controle. Twee: de generale staf van de rijkswacht leert zijn mannen liegen, op een georganiseerde manier. Drie: de rijkswacht kan bewijzen van haar onwettelijke daden vernietigen. Vier: het leven van de kinderen werd opgeofferd aan de strategie van de rijkswacht die een absolute macht over politiezaken nastreeft.
Ongelooflijk maar waar, de burgerlijke partijen die in de Commissie zetelden, weigerden Deridder te veroordelen, al die zware fouten van de generale staf blijven ongestraft. Dat is de grote Operatie Doofpot!

Het gerecht is een klassengerecht

De zaak van de ontvoerde kinderen toonde in alle duidelijkheid dat het gerecht in een kapitalistische maatschappij een klassengerecht is.
Heel de burgerij spreekt van een neutraal gerecht dat bepaalde dysfuncties kent. Er zijn geen dysfuncties. Het gerecht werkt heel goed als het de rijken moet dienen. Het gerecht is onmenselijk als het met de armen te maken heeft.
Toen Anthony, het zoontje van de industrieel De Clerck in 1992 ontvoerd werd, stond de politie van heel het land onmiddellijk op voet van oorlog. Binnen de paar dagen werd het kind teruggevonden en de gangsters gearresteerd.
Toen het Marok-kaanse meisje Loub-na werd ontvoerd, ook in 1992, beschuldigde de politie de vader dat hij zelf zijn dochter had ontvoerd om haar in Marokko uit te huwelijken. Het duurde vijf dagen voor de gerechtelijke politie er zich mee bezig hield. De misdadige nalatigheid van het gerecht in deze zaak is te wijten aan het misprijzen voor arbeiders en aan het staatsracisme.
De politie raadde de familie van Loubna af een advocaat te nemen. Kan men zich zoiets voorstellen bij een familie uit de burgerij?De affaire-Loubna werd niet in handen gegeven van een onderzoeksrechter en er konden dus geen huiszoekingen gedaan worden. Kan men zich zoiets inbeelden bij een gezin van een belangrijk burgelijk politicus?
De politie arresteerde Derochette, de schuldige, maar ze geloofde zijn alibi vrijwel meteen en gaf geen gevolg aan de talrijke aanwijzingen die van hem verdachte nummer één maakten. Zou er zoveel lichtgelovigheid geweest zijn als het een kind van een grote industrieel was geweest? Ja, het gerecht is een klassengerecht!
Prins de Mérode, die in het kasteel van Rixensart woont, werd onlangs beschuldigd van sexueel misbruik van een jongen van twaalf. Volgens het gerecht was de prins "zich bewust van zijn perversiteit" en de man kwam er van af met zeven maand, met uitstel.
Op hetzelfde moment werd Nicolas Christopoulos veroordeeld omdat hij één schoen had gestolen. Die wilde hij cadeau doen aan een kind van wie een been was afgezet. Nicolas was zo arm dat hij die schoen niet kon betalen. Ik weet niet of Nicolas "zich bewust is van zijn armoede" maar de rechter veroordeelde hem tot één jaar effectieve gevangenis en arresteerde hem ter plekke. Ja, het gerecht is een klassengerecht!
Een oud eerste minister van de CVP -Tindemans, Eyskens of Martens- heeft een rekening in Luxemburg waar één miljard frank heeft op gestaan, witgewassen zwart geld. Het bankgeheim verbiedt zijn identiteit te onthullen. De wetten dienen de dictatuur van de grote burgerij.
Vandaag is de Operatie Doofpot van de regering helemaal rond. Verwilghen, voorzitter van de Commissie-Dutroux, liet zich ontvallen dat het werk van de Commissie misschien slechts een 'bezigheidstherapie' was. De Commissie-Dutroux is een lamentabele mislukking. Ze heeft bewust de aandacht afgeleid van schuldige nummer één, de generale staf van de rijkswacht. Ze voerde een afleidingsmaneuvre, ze zocht een zondebok, in de persoon van procureur Benoît de Jemeppes.
Intussen bereidde de regering een reeks wetten voor op het vlak van de ordehandhaving en het gerecht die diametraal ingaan tegen de verzuchtingen van de Witte Mars.
De ministers van Binnenlandse Zaken Tobback en Vande Lanotte en de generale staf van de rijkswacht bereiden sinds enkele jaren deze nieuwe repressieve wetten voor, gericht tegen al wie vecht tegen uitbuiting en onrecht. De regering gebruikt de emoties rond de vermoorde meisjes om die wetten erdoor te krijgen. Kan men zich een ergere manipulatie voorstellen?
Als het volk ze niet tegenhoudt, voeren die maatregelen ons regelrecht naar een rijkswachtstaat.

De rijkswacht, zoals de Griekse kolonels

Vande Lanotte wil inderdaad een eenheidspolitie die alle politiekorpsen en een groot deel van het gerechtelijk apparaat onderwerpt aan de generale staf van de rijkswacht.
Je moet geen communist zijn om dit vast te stellen. Tien vakbonden van magistraten en politiemannen zegden in een gemeenschappelijke verklaring: "Aan de machtsgeilheid van de generale staf van de rijkswacht kan niet langer worden toegegeven."
Een journalist, die deel uitmaakte van de leiding van de PS, schreef: "De generale staf van de rijkswacht gedraagt zich niet langer als een staat binnen de staat maar als de staat zelf. Sinds de slachtingen van de Bende van Nijvel is de rol van de rijkswacht steeds meer verdacht, meer angstaanjagend en gevaarlijk geworden. Wanneer komt er een onderzoek naar en binnen de rijkswacht?"
De zeevaart- en luchtvaartpolitie en de spoorwegpolitie werden al geïntegreerd in de rijkswacht. Vande Lanotte wil er ook de gerechtelijke politie in opnemen.
Op het terrein heeft de rijkswacht al verschillende gemeentelijke politiekorpsen onder haar leiding gebracht. Ze hoeft niet te gehoorzamen aan de bevelen van de burgemeesters. De gemeentelijke democratie wordt vernietigd ten voordele van de regering en de minister van Binnenlandse Zaken.
Nu is er nog een zekere controle op de rijkswacht vanuit het gerecht. De rijkswacht eist het recht om onderzoeken af te werken, zonder instructies en zonder controle van het openbaar ministerie en de onderzoeksrechter. André Mordant van de ACOD zei: "De rijkswacht bepaalt zelf of ze een onderzoek uitvoert over om het even wat. Niet alleen in Griekenland bestond een kolonelsregime."
Zelfs de gerechtelijke politie zag zich gedwongen deze vreselijke zin neer te schrijven: "Dit proces van concentratie van de macht in handen van één enkele staatspolitie met een militaire traditie doet rillingen over je rug lopen."
Onder voorwendsel van strijd tegen de grote criminaliteit wil de rijkswacht de "pro-actieve" methodes legaliseren zoals die in alle fascistische regimes bestaan. Het gaat essentieel om het "recht" van de rijkswacht onderzoek te verrichten naar personen die niet de minste inbreuk hebben gepleegd maar die dat in de toekomst "zouden kunnen doen". De gerechtelijke politie schreef dat de rijkswacht deze nieuwe methodes verbindt aan "het begripvan de controle over de maatschappij die toelaat de orde te handhaven".
Het valt de rijkswacht niet moeilijk voorwendsels te vinden om heel de bevolking te ficheren. Rijkswachtchef Deridder durfde het feit inroepen dat sommige drughandelaars connecties hadden met Turkse verenigingen om 90.000 Turken die in België leven in de computer te stoppen.
Alle reizigers met bestemming Bangkok werden door de rijkswacht geficheerd en in de computer van het CBO gestopt. Alle passagiers die van het eiland Mauritius kwamen, ondergingen hetzelfde lot.
Psychologen van de rijkswacht volgden "om therapeutische redenen" de ouders van de verdwenen kinderen en zij stelden rapporten op voor de verantwoordelijke kolonel.
Een artsenkrant schreef: "De autoriteiten willen van dokters 'het oog van de staat' maken zoals dat vroeger gebeurde onder Mussolini."
De socialist Vande Lanotte probeerde van postbodes, bus- en taxichauffeurs en koerierdiensten informanten van de rijkswacht te maken. Vande Lanotte durfde deze SP-politiek aldus verantwoorden: "Het gaat hier niet om spionagewerk. Wij vragen hen gewoon het werk te doen dat iedere burger hoort te doen." De vergelijking met Hendrik De Man, de SP-voorzitter die aanhanger van het nazisme werd, ligt voor de hand. Een vrijgestelde van het ABVV schreef: "Het is de droom van politiestaten iedereen te ficheren. De staten waar de muren oren hebben, zijn geen democratieën. Het meest tragische voorbeeld is Duitsland uit de jaren '30."

De sociale en politieke bewegingen criminaliseren

De juridische hervormingen die de regering wil doorvoeren zijn de uitdrukking van de fascisering van Justitie, die parallel loopt met de fascisering van de rijkswacht.
De regering heeft een wetsontwerp klaar over "de criminele organisaties". Dat ontwerp verandert het burgerlijk liberaal recht op fundamentele wijze en voert een recht in van het fascistische type naar Turks model.
De regering beweert de grote criminaliteit te bekampen. Dat is het voorwendsel om zich te bewapenen met wetten die in feite het neerslaan van de volksstrijd tot doel hebben. Als de regering en haar politiediensten de grote criminaliteit beogen, dan hebben ze daarvoor meer dan genoeg wetten. Maar het probleem is dat het groot banditisme nauw verbonden is met de zakenkringen, de banken en de politiediensten.
Als men het wil hebben over het groot banditisme in België, dan moet men spreken over de Bende van Nijvel. De Bende vermoordde 28 mensen. Advocaat Michel Graindorge zegt over heel wat aanwijzingen te beschikken dat vier hogere officieren van de rijkswacht banden hadden met de Bende van Nijvel. Commandant François die in de beginjaren tachtig het Nationaal Drugbureau van de rijkswacht leidde, was zelf een drughandelaar. En onlangs raakte bekend dat rijkswachtkolonel Luyten betrokken is bij de drughandel en andere misdaden.
Het wetsontwerp over "de criminele organisaties" wil niet het groot banditisme bestrijden. Het heeft als voornaamste doel de sociale en politieke bewegingen te criminaliseren. Justitieminister De Clerck gaf volgende ontstellende definitie van wat onder meer een criminele organisatie is. Het gaat volgens hem ook om "een vereniging die tot doel heeft de werking van de publieke overheden te beïnvloeden en de staat te destabiliseren door gebruik te maken van intimidatie en geweld". De Clerck voegt eraan toe: "Door te verwijzen naar het beïnvloeden van de werking van de publieke overheden, worden ook de extremistische groepen beoogd waarvan de doelstelling specifiek politiek van aard is."
Met zo'n definitie kan een vakbondsdelegatie, een stakerscomité van studenten, een oudercomité van verdwenen kinderen en natuurlijk een communistische partij beschouwd worden als een criminele organisatie. Dat is trouwens al het geval in Turkije, lidstaat van de Navo en land dat zo geliefd is bij de baas van de rijkswacht, Deridder.
Tijdens een televisie-interview verklaarden Gino Russo en Jean-Denis Lejeune dat als er na de Witte Mars niets zou veranderen, er een Rode Mars moest komen en dat ze niet konden garanderen dat die nieuwe mars even vreedzaam zou verlopen als de eerste. Het lijdt niet de minste twijfel dat zij voor deze zeer begrijpelijke uitspraak bij de rijkswacht genoteerd staan als potentiële organisatoren van een criminele organisatie.
Het fascistisch karakter van het wetsontwerp van De Clerck komt eveneens tot uiting in een tweede al even ontstellende hervorming. Om veroordeeld te worden moet iemand niet noodzakelijk meer een inbreuk gepleegd hebben op een wet. Het volstaat te behoren tot een "criminele" organisatie. Een kaderfunctie hebben in de organisatie, chauffeur zijn of als advocaat juridisch advies geven aan de organisatie, is al voldoende om veroordeeld te worden. De Clerck zegt het zo: "Deelnemen aan een beslissing, zelfs sporadisch of uitzonderlijk, en zelfs als het gaat om geoorloofde activiteiten van de organisatie", zal bestraft worden. En het fascisme ten top drijvend schrijft De Clerck dat "elke intellectuele bijdrage tot een activiteit van een criminele organisatie een zeer zwaarwichtig feit is dat bestraft wordt met vijf tot tien jaar opsluiting."
De volksbeweging die meer democratie, meer doorzichtigheid en meer gerechtigheid eist, zal de hervormingen die ons meer rijkswacht, meer spionage en meer fascisme brengen, niet laten passeren.

Zoals D'Orazio moeten we er tien hebben!

Op 2 februari 1997 vond er in Tubize een historische arbeidersbetoging plaats zoals we er geen meer zagen sinds '60-'61. Ze was georganiseerd op initiatief van een vakbondsdelegatie die durfde beroep doen op de strijdbaarheid en de mobilisatiekracht van de delegees en de arbeiders in heel het land. Ze kreeg ook de steun van alle gezonde elementen binnen de syndicale structuren.
De kracht die Clabecq aan heel de volksbeweging gaf, was zo groot dat de burgerij onmiddellijk een campagne van psychologische oorlogsvoering inzette. We lazen in de "vrije" pers dat D'Orazio terreur zaait in de fabriek, dat er dictatuur heerst van de vakbond, dat "de delegees valse en cynische personages zijn die een vorm van verwerpelijk syndicaal totalitarisme vertegenwoordigen". Niets meer dan dat.
De arbeiders van Clabecq weten dat hun delegees de arbeidersdemocratie organiseren in hun fabriek, een democratie in dienst van de strijd, die de belangen van de arbeiders met kracht verdedigt. Deze democratie voor de arbeiders zien de patroons natuurlijk als totalitarisme en terreur. Wat democratie is voor de arbeiders, is dictatuur voor de patroon; wat democratie is voor de uitbuiters, is dictatuur voor de werkers.
Tegelijk zien alle arbeiders van België dat de sjoemelaars, de corrupte politici, de leugenaars tegen wie de Witte Mars gericht was, met een ongelooflijke heftigheid van leer trekken tegen de moedige mannen van Clabecq en ze uitschelden voor avonturiers, onverantwoordelijken, dogmatici...
Overal willen de massa's leiders hebben zoals die van de Forges de Clabecq. Hoe vaak hoorden we niet: "Mannen zoals D'Orazio, zo moesten er tien zijn in België." Ja, zo moesten er tien zijn en zo zullen er ook tien zijn. De PVDA zal helpen hen te vormen. Want het is in een communistische partij dat de unieke ervaring van heel de delegatie van Clabecq het best kan bewaard blijven, dat ze bediscussieerd en verwerkt zal worden en zal dienen als vorming voor een nieuwe generatie arbeidersleiders.
De strijd van Clabecq is tegelijk een les voor de leden van de PVDA die nog altijd ten prooi zijn aan aarzelingen en passiviteit, een houding die dateert van de anticommunis-tische campagne van 1989.
Men moet ophouden zich te laten intimideren door de anticommunistische propaganda van een misdadig en onmenselijk systeem. Neen, dit systeem heeft geen enkele toekomst voor de volkeren. Ja, het communisme is de toekomst van de mensheid. Het zijn de arbeiders van Clabecq die voor de ogen van heel België en van heel de wereld met de portretten van Marx en Lenin op straat kwamen. Dat is het wat we nodig hebben: "vertrouwen in de massa's van de arbeiders, vertrouwen in het communisme". In volle anticommunistische campagne heeft onze partij een pertinent ordewoord naar voor geschoven: "Tegen de onderdrukking en het racisme, tegen de uitbuiting en het fascisme, tegen miserie en oorlog: goed dat er nog communisten zijn".
De strijd van Clabecq is ook een les voor alle werkers in België. Het lijdt geen twijfel dat de arbeiders van Renault even strijdbaar kunnen zijn en met evenveel inzicht en kracht voor hun zaak kunnen vechten. Maar dan moeten ze wel die man op brugpensioen zetten die achter hun rug een zogenaamde "crisiscel" vormde met SP-ministers en die zei: "Ik heb inspanningen gedaan om te verhinderen dat alle automobielfabrieken finaal in staking gingen."
Het koppel Zenner-Piette droomde ervan Clabecq onmiddellijk te sluiten, en zo goedkoop mogelijk. Maar bij zoveel verbeten verzet zeggen ze: wij, wij willen 30 of 40 procent van het bedrijf redden. Maar het is de extremist D'Orazio die ons verhindert u deze gunst te doen. En Zenner, van de Franstalige liberalen van de PRL, verklaart: "De syndicale delegatie wil de Forges niet redden, ze wil iets anders, ze wil de revolutie." Laat ons duidelijk zijn: alle arbeiders kunnen zien dat de delegees van Clabecq én de redding én de revolutie willen, terwijl Zenner én de sluiting én de contrarevolutie wil.
Deze tactiek van het zogenaamde realisme kennen we al sinds de strijd voor de Boelwerf in Temse. In 1981 legde de patroon 130 afdankingen op "om het bedrijf te redden". In 1986 moesten er nog eens 1.100 weg, alweer om het bedrijf te redden. In 1992 gaat het failliet: men zet nog eens 650 man op straat "om 1.200 banen te redden". In 1994 redt de Boel-baas voor de vierde keer... zijn fortuin en sluit hij het bedrijf.
In Clabecq weet de delegatie heel goed dat het kapitalisme een onmenselijk en meedogenloos systeem is. Zij vecht met de vastberaden wil om te winnen. Als ze niet de volledige overwinning kan afdwingen, zal ze toch het maximum aan toegevingen uit de brand slepen. Ze weet dat voor alle arbeiders en bedienden en hun gezin de strijd van vandaag een school is voor de strijd van morgen. En ze ontwikkelt het bewustzijn dat men zich doorheen de vele gevechten moet voorbereiden om op een dag een einde te maken aan het kapitalistisch systeem dat al die kwalen voortbrengt.
Waarom doet de burgerij zo lelijk over de delegatie en de arbeiders van Clabecq? Clabecq toont dat het niet normaal is dat de arbeiders zich onderwerpen aan de dictatuur van het kapitaal. Clabecq toont dat het niet normaal is dat de arbeiders lijdzaam de ongebreidelde aanvallen ondergaan die hen de overuitbuiting, armoede en wanhoop indrijven. Clabecq toont dat de arbeiders zich niet moeten onderwerpen aan een misdadig en onmenselijk systeem dat fascisme en oorlog voorbereidt. Clabecq toont dat de arbeiders zich ervan bewust moeten worden dat zijzelf een einde moeten maken aan dit systeem en de socialistische maatschappij van de toekomst moeten opbouwen.
Clabecq, dat is een nieuwe geest die zich van de arbeidersklasse meester maakt. Een geest die ze in Clabecq als volgt uitdrukken: "We moeten de mensen doen breken met de gewoonte om slagen te incasseren. Dat is niet normaal. Kijk naar het optreden van de rijkswacht vorig jaar tegen de studenten. Dat moeten we niet aanvaarden. Anders wil men eigenlijk niks veranderen. Als men aanvaardt dat de rijkswacht de arbeiders en de studenten aanvalt, dat ze een betoging verbieden, dan betekent dat dat men geen alternatief heeft. Wij willen geen incidenten. Maar ze provoceren ons voortdurend. Als de ordestrijdkrachten ons verhinderen te betogen om ons werk te verdedigen, wel dan zal het ertegen zitten. De Forges de Clabecq moeten weer open, anders zou er wel eens iets anders in dit land kunnen stoppen. Wij gaan onze gezinnen niet in de miserie laten storten."
Dat is de waardige, fiere, moedige taal die de arbeiders opnieuw moeten leren, na tachtig jaar debielmakend reformisme.

Vanwaar komt het geweld in deze maatschappij ?

Op een dag zei een syndicalist van de Forges: "Als het moet, gaan we allemaal het gevang in." 's Anderendaags besliste de ministerraad een gevangenis te bouwen in Tubize waar 300 ex-staalarbeiders aan de slag kunnen, als bewaker. PS-minister Flahaut zei: "Dit eerste initiatief kadert in het reconversieplan van de Kamervoorzitter, van mijzelf en van de voorzitter van de PRL, waar ook de andere levende krachten van de provincie achterstaan." En dat soort volk beschuldigt de PVDA ervan de politieke partijen te willen destabiliseren! Ik heb de indruk dat ze al genoeg mentaal gedestabiliseerd zijn, zonder onze hulp.
De burgerij spreekt van geweld, maar is haar systeem niet gebaseerd op dagelijks en systematisch geweld? In Clabecq waren er jaarlijks vijf doden door de nalatigheid van het patronaat. Gino Russo zei: "Ze willen Clabecq sluiten. Is seksueel misbruik van kinderen erger dan de kinderen in de miserie te storten?" Hoeveel zelfmoorden zijn het gevolg van werkloosheid en miserie, producten van de vrije markt? Hoeveel doden door drugs, ook al een product van de vrije markt? Vorig jaar werden 36.862 mensen definitief van de dop gesmeten. Is dat geen misdadig geweld tegen 36.000 gezinnen?
Het kapitalisme is de dictatuur van de vrije markt plus de politierepressie.
De burgerij doet of ze Clabecq en Renault wil "redden" maar tegelijk zegt ze dat de vrije markt deze ondernemingen onvermijdelijk veroordeelt. Ja, de burgerlijke democratie is een farce en een maskerade. Onder het kapitalisme mag het volk gaan stemmen maar het is de vrije markt die beslist, het zijn de eigenaars van fabrieken en banken die beslissingen nemen die essentieel zijn voor de werkers. Sluitingen, werkloosheid, over-uitbuiting, ontmanteling van de sociale zekerheid, armoede: in dit alles zegt de burgerij klaar en duidelijk dat de stem van het volk niet de minste waarde heeft, het is de vrije markt die beslist.En al die konkelaars die beweren de incarnatie te zijn van de democratie, mannen zoals de gewezen "linkse" socialist Van Miert, verklaren: "Schokken zoals die van Renault zijn een onvermijdelijk gevolg van de concurrentie in een verenigde markt. Niemand kan een onderneming verbieden een zetel te sluiten. Onder de marktvoorwaarden is er geen toekomst voor het staal van Clabecq. De arbeiders van Clabecq hebben geprobeerd, David tegen Goliath, te vechten tegen de internationale wetten van de markteconomie." Welke conclusie trekt iedere eerlijke arbeider daaruit? Dat de internationale wetten van de markteconomie vernietigend zijn, onmenselijk en misdadig. Dat een sociaal regime, dat gebouwd is op onmenselijke wetten, weggevaagd moet worden.
Salvatore, een arbeider van Clabecq, formuleerde die conclusie met zijn eigen woorden zo: "Vandaag zien we dat de val van de Muur niet de bedoeling had 'de arme duivels die opgesloten waren door het communisme' te laten vertrekken maar om het kapitaal te laten binnenkomen. Want het communisme is het beste voor de mensheid. Er is geen rechtvaardiger systeem. Er is geen andere uitweg dan de revolutie."

De 21ste eeuw en de revoluties in de wereld

Dezelfde internationale wetten van de vrije markt treffen alle arbeiders en alle boeren van de hele wereld. In deze zaal zijn er revolutionairen uit Zuid-Afrika, Indië, Rusland, Mexico, Nigeria, Bangla Desh, Brazilië. Zij allemaal herkennen hun strijd in onze strijd van Clabecq, Renault en de strijd van de ouders van de vermoorde kinderen-martelaars.
Die duivelse machinerie, kapitalisme geheten, maakt het overleven van de werkers in de hele wereld onmogelijk. De marktwetten hebben Dutroux en de hoge heren die hem beschermen, zover gebracht dat ze kinderen ontvoerden om hen ter beschikking te stellen van pedofilienetten. Dezelfde internationale wetten van de markt dwingen 10 miljoen kinderen in de Derde Wereld zich te prostitueren.
In alle landen groeit het bewustzijn dat er onder het juk van het kapitalisme, onder het juk van het imperialisme geen uitweg is uit de crisis, de uitbuiting, de onderdrukking, de oorlog. Het lijdt geen twijfel dat de socialistische wereldrevolutie in de 21ste eeuw een nieuwe en zegevierende opgang zal kennen. Wij kunnen niet voorzien waar de ketting van onderdrukking het eerst zal breken: zal het in Rusland zijn of in Indië, in het Midden-Oosten of in West-Europa? Maar de overwinning van het socialisme, waar ook, zal het resultaat zijn van de solidaire strijd van alle werkers en alle onderdrukte volkeren van de hele wereld.

Die nieuwe partij naarwaar de massa's uitkijken

De grote volksbewegingen van het afgelopen jaar bewijzen eens te meer dat de communisten vertrouwen moeten hebben in de massa's en in de partij. De massa's zijn zeer wantrouwig geworden tegenover alle beloftes en manoeuvres van de burgerlijke partijen. Slechts 9 procent van de bevolking zegt tevreden te zijn over de regeringspolitiek. Maar om een alternatief te kunnen formuleren, hebben de massa's een voorhoede nodig. Vandaag kijken de massa's uit naar toegewijde en moedige militanten die bewijzen dat ze in dienst staan van het volk en haar strijd. De rijkswachter Van Keer, de niet-officiële woordvoerder van de generale staf, noemde D'Orazio voor de camera's een terrorist die men in de bak moet steken. Als de burgerij vandaag zou durven toeslaan, dan zullen de massa's des te duidelijker zien wie een alternatief vertegenwoordigt voor dit crimineel systeem en ze zullen hen van hun volle steun verzekeren.
PS-minister Collignon zei: "D'Orazio is een catastrofe voor Wallonië. De gauchisten van de PVDA willen de syndicale en politieke milieus destabiliseren." De leiders van de Parti Socialiste sluiten fabrieken, ze vragen steekpenningen aan de wapenfabrikanten, ze slaan de studenten in elkaar, ze werven huurmoordenaars aan om elkaar neer te knallen en dan komen ze vertellen dat het de PVDA is die hen destabiliseert en dat D'Orazio een catastrofe is!
Hetzelfde liedje bij Dehousse. "Ik zie een convergentie tegen de PS in verschillende complotten waar de PVDA op het terrein is en niet langer de Parti Communiste die niets meer voorstelt. Er zijn teveel georganiseerde incidenten, gaande van het studentenprotest tegen Laurette Onkelinx tot het geweld bij Forges de Clabecq."
Dat is natuurlijk een beetje teveel eer voor onze partij. Het is belachelijk dat die baron van de PS een PVDA-complot ziet in iedere massabeweging die het kapitaal en haar regering kritiseert. Maar het is vooral een bekentenis dat het programma en de eisen die de PVDA naar voor schuift effectief de fundamentele belangen van de verdrukten en uitgebuitenen vertegenwoordigen.
Duizenden werkers die nooit contact hadden met onze partij, beginnen te zien hoe hun wensen en verlangens terug te vinden zijn in de actie van de partij. Zij sluiten zich aan bij wat Roberto D'Orazio zei: "Ze hebben zich allemaal verenigd tegen de werkers van Clabecq: de verantwoordelijken van het Waalse Gewest, de bankiers, de patroon Dessy, alle politieke partijen behalve -en het is niet omdat ik er geen deel van uitmaak dat ik de waarde van hun werk niet zou erkennen- de Partij van de Arbeid van België."
Roberto zei op een minder ernstige toon ook het volgende: "Ik ga een grote massapartij oprichten met alle werkers en dan de PVDA opslorpen. Dat is nu al dertig jaar dat de PVDA er staat en ik ga ze in één slag opslokken en er een locale afdeling van maken. Al dertig jaar probeer ik bij de PVDA te geraken maar ze willen niet." Wat zou ik kunnen antwoorden op zo'n zware beschuldiging op deze eerste dag van de Mariamaand? Niet veel natuurlijk, behalve dat het sectarisme wel degelijk bestaat, dat wij de poorten van onze partij breder moeten opengooien voor alle werkers die weten wat strijdvoeren is en die zich willen vormen. Ik hoop dat de werkers van Clabecq, Renault, Belgacom, de leraars en de verpleegsters de partij zullen bestormen en de poorten zullen forceren. Ik hoop dat iedereen die vanavond hier is, zich inschrijft bij de PVDA. We zullen ze allemaal binnenlaten. Allemaal, bejalve één. Ik zal m'n veto stellen als D'Orazio "eens te meer" zou proberen in de PVDA te komen. Dat zal een veto zijn om strikt humanitaire redenen, zoals het Belgische leger zegt als het ten oorlog trekt. Kijk, Roberto moet nu al het stempel dragen van extremist, terrorist en totalitarist omdat hij de misdaad begaat de werkers van Clabecq te leiden. Als hij nu ook nog het stempel krijgt van stalinist, polpotist, senderist en wat weet ik nog,... neen, dat zou zelfs voor de stevige schouders van een staalarbeider te zwaar om dragen zijn.
De militanten van de PVDA moeten vandaag fier zijn op hun partij en een groter vertrouwen hebben in de partij. Onder de massa's leeft inderdaad een wijd verspreid verlangen een andere partij te zien groeien. De mate waarin alle burgerlijke partijen uitgespuwd worden is daar een teken van.
We moeten klaar en duidelijk zeggen dat het alternatief waarnaar de massa's uitkijken al bestaat, dat die partij zich al dertig jaar opbouwt doorheen alle strijdbewegingen in ons land. Het is een partij die door de dagelijkse inzet van haar militanten bewijst dat ze uitsluitend in dienst staat van de arbeiders en de werkers, in dienst van alle onderdrukten ter wereld.
De voorbije dertig jaar hebben we heel wat valse alternatieven gezien die tot doel hebben de progressieven te strikken en hen dan terug onder de beschermmantel te brengen van de burgerij en haar staat: de "renouveau" van de PS, de "doorbraak" van de SP, de fronten à la Links Eenheidsfront of andere Regenbogen en morgen misschien de witte partijen.
Laat ons geduldig discussiëren met iedereen die zich voor een ogenblik laat verleiden door dat soort illusies.
Laat ons uitleggen:
het kapitalisme vermoordt onze kinderen,
het kapitalisme vernietigt onze jobs.
De enige kracht die effectief tegen het kapitaal vecht, is de PVDA.
De enige toekomst voor de mensheid is het communisme!
Er is maar één oplossing: het socialisme.

Leve het marxisme-leninisme!
Leve de socialistische revolutie!
Leve het proletarisch internationalisme!

Boven