|
Toespraak van PvdA-voorzitter Ludo
Martens op het 1 Meifeest 1991
Inhoud
Zeven waarheden over de Golfoorlog
Hoogtechnologisch staatsterrorisme
Herkolonisering in naam van de rechten van de mens
Van Palestina tot Mozambique
Europa, de geboorte van een supermacht
Na de Golfoorlog, op naar nieuwe avonturen
Het failliet van de sociaal-democratie en de Groenen
De Groenen: liever naast Bush en de Dalaï Lama dan naast Saddam
Al was het binnen honderd jaar, maar overwinnen zullen we
Noten
Verleden jaar was het nog nodig de
bedrieglijke feestroes te hekelen die rond de zogezegde democratische
revolutie in Oost-Europa hing. Vandaag moet iedereen wel toegeven dat
Oost-Europa een fluwelen contrarevolutie doormaakte die het land weldra in
vuur en vlam kan zetten.
Een jaar geleden vond men het onbetamelijk dat wij de moord op Ceaucescu
niet toejuichten. Men vond het schandalig als wij zegden dat deze moord
het herstel van het wild kapitalisme in Roemenië betekende. Jullie ijlen,
zei Vandenbroucke, niets kan slechter zijn dan de heerschappij van de
vampier der Karpaten. Wat erop wijst dat de eerbare opvolger van Hendrik
De Man de vampieren van de Kemmelberg zwaar onderschat. Vandaag immers
kopen onze eigen vampieren voor een appel en een ei de sterk competitieve
Roemeense textiel-, leder- en schoenbedrijven op (1). Men zei dat
Ceaucescu de arbeiders uitbuitte maar vandaag, na een jaar democratie, is
de industriële productie van Roemenië gedaald met 19%(2). Men zei dat
Ceaucescu dorstte naar de miserie van het volk maar nu zien we dat de
democraten de prijzen van de levensmiddelen met 100 tot 200% verhogen(3).
Het eindelijk vrije Roemenië staat, precies zoals we vorig jaar zegden, te
dringen om opgenomen te worden in de imperialistische wereld, erger nog:
in het agressieve NATO-pact. Zuiver stalinistisch leugen, riep men ons
toe. Maar vandaag vraagt Roemenië zijn aansluiting bij de NATO en de
Tsjech Havel verklaart: Het enige wat we tegen de NATO hebben, is dat we
er geen deel van uitmaken (4).
Dan zien we de Hongaren, de Tsjecho-Slovaken en de Bulgaren deelnemen aan
de geallieerde agressie tegen Irak (5). En Gorbatsjov maakt de
onderwerping van de Sovjet-Unie en zijn steun aan de oorlog te gelde door
enkele miljarden dollars van de nieuwe Amerikaanse keizer af te bedelen.
[
Inhoud ]
Zeven waarheden over de Golfoorlog
De overgang van de Sovjet-Unie naar het
imperialistische kamp liet aan dit laatste toe op 17 januari de eerste
slag te leveren in de nieuwe honderdjarige oorlog. Deze oorlog van het
imperialisme tegen de massa's van de Derde Wereld zal ongetwijfeld heel de
21-ste eeuw kenmerken. Zoals elke gebeurtenis die de wereld op zijn kop
zet, brengt de oorlog in de Golf essentiële waarheden naar boven die tot
nu toe verborgen bleven.
Hoogtechnologisch staatsterrorisme
Eerste waarheid: alle imperialistische
landen zijn bereid de meest gesofistikeerde technologie te gebruiken tegen
de Derde Wereld in een onmenselijk en barbaars staatsterrorisme. Dat
hebben we gezien in Irak: 110.000 vluchten, 200.000 ton dynamiet
neergegooid in 6 weken (6). In de eerste dagen werden de elektrische
centrales van Bagdad vernietigd. Zonder elektriciteit valt elke
waterbevoorrading stil. Epidemieën nemen uitbreiding, duizenden kinderen
sterven aan diarree. Ramsey Clark, vroegere VS-minister, verklaart na zijn
bezoek aan Irak: De bombardementen zijn barbaars, brutaal en racistisch.
Hun bedoeling was het sociaal- en economisch leven van Irak te vernietigen
(7). Kerncentrales werden gebombardeerd, met het gevaar voor een nieuw
Tchernobyl. Er werd geëxperimenteerd met kruisraketten en benzinebommen op
menselijke proefkonijnen.
Deze misdadige oorlog kreeg de volledige steun van onze socialistische
partijen. Enkele dagen voor de aanval bekende Vandenbroucke kleur en die
kleur was even zwart als de ziel van Schwartzkopf. Soms is militair geweld
een conditio sine qua non om de vrede te beveiligen (8). De dag van de
aanval zelf verklaarde Freddy Willockx: Onze inspanning moet kleinschalig,
defensief en humanitair zijn. Nu blijft de hoop op een snelle afhandeling
van het oorlogsgebeuren (9). Ja zeker, 200.000 ton dynamiet, dat is een
kleinschalig bombardement waarmee een socialistische partij op humanitaire
manier een snelle afhandeling van het oorlogsgebeuren verhoopt!
Op 22 februari aanvaardt Irak zich zonder voorwaarden uit Koeweit terug te
trekken. In september had Mitterrand verklaard: Laat Irak bevestigen dat
het zijn troepen echt wil terugtrekken, de internationale gemeenschap zal
dan de werkelijke militaire terugtrekking waarborgen (10).
Sociaal-democratisch bedrog! Duizenden Iraakse soldaten, die zich met
witte vlaggen in de hand overgaven, worden koudweg afgemaakt. Een colonne
van tienduizend soldaten die Koeweit verlaat, wordt door wrede
bombardementen uitgemoord, zo luidt het getuigenis van een Amerikaanse
militaire psycholoog (11). Maandag 25 februari verliet een colonne van
zeven kilometer lang Koeweit in de richting van Safwan. Op een
beestachtige manier stortte de geallieerde luchtmacht zich op die mensen
zonder verdediging en richtte een bloedbad zonder voorgaande aan.
Tienduizend doden bleven daar op de weg achter. Sommige piloten weigerden
aan deze slachtpartij deel te nemen (12). Nog op 25 februari werd Bagdad
met weergaloos geweld gebombardeerd, waarbij nieuwe types uiterst
krachtige bommen werden uitgeprobeerd (13).
Na de overwinning van de aanvallers blijft het embargo tegen Irak van
kracht. Door gebrek aan water zal de oogst van juni mislukken. De
hongersnood dreigt. De mensen gaan met tienduizenden sterven , bevestigt
een Amerikaanse dokter na een bezoek aan Irak. De technologische oorlog,
dat betekent nu bombarderen en later sterven . Het Rode Kruis waarschuwt
voor een immense catastrofe op het vlak van de gezondheid (14). Ahtisaari,
een UNO-gezant, zegt dat de bombardementen op de infrastructuur een heuse
apocalyps veroorzaakt hebben.
Dat is dan de tweede waarheid die uit deze misdadige oorlog naar voor
komt: de democratische en de republikeinse partij in de Verenigde Staten,
de sociaal-democratische, liberale, nationalistische, conservatieve en
socialistische partijen in Europa, allen namen ze deel aan de agressie -
de westerse democratie toont zo dat ze in wezen pluralisme betekent voor
die krachten die de imperialistische wreedheid steunen.
[
Inhoud ]
Herkolonisering in naam van de rechten
van de mens
En zo komen we bij een derde waarheid: de
voorwaarden tot overgave die Irak werden opgelegd, bewijzen dat we in de
Derde Wereld terugkeren naar de koloniale slavernij. Irak moet al zijn
chemische wapens en scudraketten vernietigen, terwijl de koloniale machten
zich in een nieuwe wedloop naar massale vernietigingswapens werpen. Het
Westen verbiedt Irak elke stap naar de productie van kernwapens.
Daarentegen weten de koloniale machten met hun kernwapens geen blijf en is
de staat Israël al in het bezit van kernwapens die ze openlijk dreigen te
gebruiken tegen Irak. Irak, een land dat volledig vernield werd door de
westerse agressie, zal een belangrijk deel van zijn olie-inkomsten moeten
afstaan als herstelbetaling aan Koeweit dat door de bombardementen van het
Westen werd verwoest.
Deze voorwaarden voeren ons naar 90 jaar geleden, naar 1900-1901, toen de
acht koloniale mogendheden die de opstand van de Yihotuan in China hadden
neergeslagen, waaronder de VSA, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Rusland,
Japan, van China enorme vergoedingen eisten, evenals de vernietiging van
heel zijn verdediging en de oprichting aanvaarden van enclaves voor de
buitenlandse troepen, waar de Chinese wetten niet van kracht waren (15).
Vierde waarheid die ons de Golfoorlog leert: de mensenrechten en de
democratie zijn in de mond van het westers establishment een griezelige
grap, die dient om het eigen staatsterrorisme te verbergen en de moord- en
slachtpartijen en de koloniale overheersing te verdoezelen.
De verdedigers van de Amerikaanse mensenrechten hebben gepoogd Saddam
Hussein en de Baat'h-leiding uit te schakelen door de bunkers van Bagdad
te bombarderen en het is ook zo dat ze 400 burgers vermoordden in
al'Ameria (16). Na zijn applaus bij de moord op Ceaucescu, verklaart de
zeer christelijke Eyskens: Alles zou natuurlijk veel makkelijker zijn als
we ons konden ontdoen van Saddam Hussein (17). Ziedaar de terugkeer naar
de zeden van de kolonisatie, toen de beschavers met de glimlach op de
lippen de Baoni-leider Changuvu vermoordden in Kongo en de Mau-Mau-leider
Dedan Khimati in Kenia.
Bush viel Saddam Hussein aan toen hij Amerikaanse burgers vasthield. De
Iraki's , zegt Bush, hebben daarmee een barbaarse misdaad begaan. Wat een
brutaliteit! Ik geloof niet dat Adolf Hitler ooit zoiets deed . Maar de
Amerikaanse pers schreef dat die gijzelaars in hotels verbleven en het
vrij comfortabel hadden. Als Bush daarentegen een vuurzee over Bagdad en
Basra uitstort die tienduizenden burgers doodt, spreekt hij van een cleane
en chirurgisch uitgevoerde oorlog voor recht en democratie. En zo keren we
terug naar 1876, toen Leopold II en kardinaal Lavigerie opriepen tot een
strijd tegen de barbaren . Men moest een kruistocht tegen de slavernij
voeren, een edele onderneming in naam van het menselijk broederschap en de
vrijheid tegen Tippo-Tip en tegen Msiri, die ijdele potentaten, die met
geweld heersen over uitgebreide rijken (19).
Zoals tijdens de grote koloniale periode bestempelen de Amerikanen elke
nationalistische en anti-imperialistische leider van de Derde Wereld als
een dictator. Bij Sadam Hussein bestaat er zeker oneindig veel meer
democratie voor de werkende bevolking dan in Turkije en in Saoedi-Arabië,
de twee Amerikaanse speerpunten. In tegenstelling tot Irak zijn de Koerden
als nationaliteit niet erkend in Turkije, ze hebben er geen scholen, geen
pers, radio of TV. Saoedi-Arabië wordt per decreet geleid door een
middeleeuwse monarchie. Er zijn geen verkiezingen, er is geen parlement,
geen grondwet. Geen enkele godsdienst naast de Islam is er toegestaan, de
vrouwen hebben er zelfs niet het recht een auto te besturen (20). Maar de
Amerikaanse multinationals, de kampioenen van volkerenmoord en geweld,
doen ons geloven dat ze Irak verwoestten omdat Saddam een dictator is!
Vijfde waarheid: de plicht tot inmenging , het ordewoord waarmee het
Westen de soevereiniteit van de Derde Wereldlanden vertrapt, Bush en
Mitterrand het internationaal recht ontmantelen om het te vervangen door
koloniale willekeur.
Heel de periode van de koloniale verovering zagen we hoe de aanvallers
bepaalde stammen aan zich bonden om de krachten die zich verzetten te neer
te slaan. Zo gebruiken Israël en de geallieerden bepaalde Koerden, die
reeds lange tijd in hun dienst werken, om het nationalistisch regime van
Saddam Hussein omver te werpen. De Israëlische minister van oorlog, Moshe
Arens, verklaart: De geallieerden hebben hun werk niet voltooid, dat is
een feit (21). Waarop de Israëlische regering de VS om militaire hulp
vraagt voor de Koerdische rebellen. De hele wereld, zeggen de zionisten,
is gemobiliseerd om een einde te maken aan de ambities van dictator Saddam
Hussein. De volkerenmoord van de Koerden is geen binnenlandse
aangelegenheid (22). De veramerikaanste Koerden overdrijven nog meer: De
geallieerden hadden de oorlog verder moeten zetten, op zijn minst tot de
republikeinse garde vernietigd was (23). En alle moordenaars, gesterkt
door de schitterende prestaties van hun technologie voor massale
vernietiging, Mitterrand, Bush, Major , ze eisen hun plicht tot inmenging
op, om humanitaire redenen!
De vrije media, die met gerust gemoed 6 weken censuur en militaire
desinformatie aanvaard hebben, werpen zich nu op Koerdistan om ons stromen
van menselijk leed over te brengen. Echte beelden worden feitelijke
leugens. Die media hebben ons de wreedheden verborgen gehouden van de
dodelijke bombardementen die 60.000 Iraakse burgers en 150.000 soldaten
ombrachten, zij hebben ons de miserie onthouden van een miljoen
Yemenitische arbeiders die uit Saoedi-Arabië verdreven waren, zij hebben
ons de miserie verborgen gehouden van één miljoen honderdduizend
vluchtelingen die in Jordanië toestroomden. Maar ze laten geloven dat het
grootste onheil dat is wat nu over de Koerden treft, Koerden die op een
misdadige manier door de CIA en de Mossad tot een pro-Amerikaanse opstand
gedreven werden.
Vijf en twintig duizend Amerikaanse, Engelse en Franse soldaten
overrompelen het noorden van Irak, bezetten er steden om enclaves op te
richten zoals in het koloniale tijdperk. Zij verbieden het Iraakse leger
en de Iraakse regering er op te treden. Ze schenden openlijk de
soevereiniteit van dat land. De Amerikaanse agressie, die begon in naam
van de verdediging van het recht van Koeweit, eindigt met de afbraak van
elke internationale rechtsorde. Misdadigers die net een land vernielden en
er meer dan 200.000 bewoners uitmoordden, eigenen zich nu plicht tot
inmenging toe, waarbij zij alleen nog zullen oordelen over de
soevereiniteit van alle landen van de Derde Wereld. En nadat ze hun
koloniale enclaves opgericht hebben, informeren ze Paljas de Cuellar om
het allemaal een wettig tintje te geven.
[
Inhoud ]
Van Palestina tot Mozambique
Zesde waarheid: de Golfoorlog had
helemaal niet de onafhankelijkheid van Koeweit als inzet, maar wel
lostrekking ervan uit de Arabische wereld, de feitelijke aanhechting als
een soort 51ste Amerikaanse staat, de in beslagname van zijn rijkdommen
door het Westen.
De honderden miljarden dollars die Koeweit en de andere olieproducerende
landen winnen, zullen in de Amerikaanse en Europese kassen belanden, via
de aankoop van een massa ultra-gesofistikeerde wapens, via de heropbouw
van de regio, via de aankoop van voedingswaren. Een deel zal, onder
Amerikaanse en Europese controle, geïnvesteerd worden in
pro-imperialistische Arabische landen om daar de collaborerende
grootburgerij te steunen en om te kopen.
Wanneer verleden eeuw Italië in vorstendommen verdeeld was heeft de
progressieve burgerij het land met de wapens verenigd, door de feodale
weerstanden te breken. De dag dat de Arabische massa's voor een nationale
en sociale bevrijdingsstrijd zullen opstaan, zullen ze de regimes van de
Emirs omver werpen, die van het imperialisme afhankelijk gemaakt zijn.
De oorlog om de UNO-resoluties omtrent Koeweit toe te passen had ook tot
doel de toepassing van de UNO-resoluties over Palestina te beletten.
Inderdaad, na de vernietiging van Irak zou de positie van de Palestijnen
noodzakelijk verzwakt zijn. Vandaag maken de imperialisten geen gewag meer
van resolutie 181, die al 44 jaar oud is en die de verdeling van de
Palestina voorzag. Bush wil de Arabische landen die mee optrokken tegen
Irak, vrede doen sluiten met Israël. Dan zal hij proberen de Palestijnen
een kapitulatie-oplossing op te dringen die hen in een onleefbare
mini-staat opsluit, zonder daadwerkelijke verdediging.
Zevende en laatste waarheid die de Golfoorlog ons leert: het Westen is
bereid al zijn kapitaal en al zijn technologie te mobiliseren om zijn Rijk
van uitbuiting en terreur ten eeuwigen dage in stand te houden. Het
imperialisme is een onmenselijk en duivels systeem geworden, waarvan het
behoud onverenigbaar is met het gewoon overleven van meerdere miljarden
mensen in de Derde Wereld.
In tien jaar hebben de Amerikaanse humanisten 3.000 miljard dollar
uitgegeven om hoge-moordtechnologie te ontwikkelen. De bewijzen werden
geleverd tijdens de vernietiging van Irak en alle partijen, ook de
socialistische, verheugen zich hierover. 3.000 miljard, het dubbele van de
schuld die elke ware ontwikkeling van de Derde Wereld verstikt.
Om een land van de Derde Wereld dat relatief ontwikkeld was te vernielen,
aarzelde men niet 60 miljard dollar uit te geven. Maar de wereld vindt
geen middelen om 800 miljoen mensen uit de absolute armoede te halen, om
de malaria te bestrijden, de tuberculose, de cholera en alle andere
ziekten van de armen, die elk jaar miljoenen doden kosten.
Door de schulden, door de lage grondstofprijzen, door het sluiten van hun
eigen markten en door de wilde overrompeling van de markten van de Derde
Wereld zal het imperialisme het leven onmogelijk maken voor de 5 miljard
mensen die in 2010 de Derde Wereld zullen bevolken.
En als een volk van de Derde Wereld kiest voor de weg van de
onafhankelijkheid en van de zelfstandige ontwikkeling, deinst het
imperialisme voor geen enkele misdaad terug om het op de knieën te
krijgen. Irak werd naar het pre-industriele tijdperk gebombardeerd,
Nicaragua is doodgebloed door de contra's en de CIA. Toen Mozambique en
Angola uit hun bevrijdingsstrijd kwamen met de hoop op een
volksdemocratisch Afrika, hebben de CIA en de Zuid-Afrikaanse racisten de
benden van UNITA en RENAMO losgelaten om dood en vernieling te zaaien. Het
Westen liet 900.000 Mozambikaanse dorpelingen uitmoorden en slaagde erin
deze volkerenmoord weg te moffelen met een opzichtige campagne rond de
Roemeense dorpen. Het Amerikaanse RENAMO vernietigde meer dan de helft van
de infrastructuur en van de wegen. In Mozambique en Angola zijn vier
miljoen mensen bedreigd door de honger, 400.000 van hen zijn praktisch ter
dood veroordeeld (24). En bij ons voert men nu een campagne: Afrika
sterft. Neen, Afrika sterft niet, Afrika wordt uitgemoord en de
moordenaars, die ons in talkshows, tussen een nummertje van Yves Montand
en van miss Engeland door, om een aalmoes komen vragen voor Afrika, zijn
dezelfden als diegenen die heel de streek rond de Golf verwoest hebben.
[
Inhoud ]
Europa, de geboorte van een supermacht
In de Golfoorlog was elke westerse
reactie verbonden met een gemeenschappelijke haat tegen de
nationalistische Arabische beweging, net als gisteren in die fluwelen
oorlog die een einde maakte aan het socialisme in Oost-Europa. In deze
anti-socialistische en anti-Derde-Wereldstrijd plaatste België zich loyaal
onder Amerikaanse vlag. Zo kon Eyskens zeggen: De Pax Americana is op
zichzelf verdedigbaar in de mate dat ze de streek zou stabiliseren (25).
En nochtans ontstond er in het Midden-Oosten een tweede, verdoken oorlog.
Die tussen de Verenigde Staten en de opkomende Europese supermacht. Vanuit
hun economische zwakke positie tegenover Japan en Duitsland, stuurden de
Verenigde Staten bewust aan op oorlog in de Golf. Hun doel was de enorme
markten van het Midden-Oosten vast te krijgen dank zij hun heerschappij
als enige militaire supermacht. De Verenigde Staten mikken op markten die
honderden miljarden dollar groot zijn: de markten van de bewapening - er
lopen al onderhandelingen voor contracten ten bedrage van 40 miljard
dollar (26) - de markten van de heropbouw, die op 100 miljard dollar
worden geschat en de landbouwmarkten, die de Amerikanen van de Europeanen
willen afsnoepen.
Door de Arabieren op een industriële schaal te vermoorden zochten de
Verenigde Staten ook de NATO te consolideren. Hun monopolie van onbeperkt
geweld moet de vrienden geallieerden overtuigen zich kalm onder de
Amerikaanse bevelen te stellen in de schoot van de NATO. Langs deze weg
willen de Amerikanen de eerste stem behouden in de politieke en
economische problemen van de imperialistische wereld.
Natuurlijk is de afschaffing van de NATO de eerste eis van alle krachten
overal ter wereld die streven naar vrede en onafhankelijkheid. Maar wie de
Verenigde Staten beschouwt als de enige burcht van het barbarendom en de
onmacht van Europa betreurt, loopt de werkelijkheid al achter na.
Frankrijk, Engeland en Duitsland hebben met blij gemoed mee oorlog gevoerd
in de Golf, omdat ze dat als een kans beschouwden om Europa uit te bouwen
als een toekomstige politieke en militaire macht.
We begrijpen nu beter wat de politieke eenheid van Europa betekent. De
Golfoorlog toonde de Europese burgerij dat ze met één stem moet spreken,
als zij de Arabische wereld haar wil wenst op te dringen. In het nieuwe
koloniale tijdperk zal Europa maar over voldoende politieke, economische
en militaire macht beschikken als het zich verenigt. Vermits de politieke
eenheid vooral buitenlandse veroveringen beoogt, betekent dat automatisch
militarisering.
Een vriend van Mitterrand, de voorzitter van Thompson zei: De industrie
heeft het Europa van defensie nodig (27). De vernietiging van Irak heeft
de militaire eenheid van Europa doen vooruitgaan. Om zich zachtjesaan los
te weken van de dwang van de NATO, ontwikkelt de Europese burgerij een
militaire politiek in de schoot van de WEU, de West-Europese Unie. Zo is
de zogezegde humanitaire hulp aan de Koerden een fantastisch voorwendsel
om een impuls te geven aan de militarisering van Europa. De Nederlandse
regering die enkel bij de NATO zweert, zag dit goed: De coördinatie van de
hulp aan de Koerden , zegt ze, was maar een voorwendsel om de
West-Europese Unie ondergeschikt te maken aan de Europese Gemeenschap
(28).
De Europese gemeenschap heeft al beslist tot de oprichting van een snelle
Europese interventiemacht die onder de vlag van de West-Europese Unie zal
opereren buiten het NATO-gebied.
Europa als militaire supermacht zal ongetwijfeld opgebouwd worden onder de
hegemonie van de Duitse revanchisten. En een indrukwekkende revanche is
het wel degelijk! In 1944 riep Hitler heel het jaar door op voor de
vorming van één Europa onder nazi-leiding, voor de strijd tegen het
bolsjewisme. Vandaag beheersen de opvolgers van Hitler economisch en
financieel de Europese Gemeenschap. Ze breiden hun controle uit over heel
Oost-Europa. De Sovjet-Unie, die aan het uiteenvallen is, ligt aan hun
voeten. Na een tijd zal niets de militaire suprematie van Duitsland over
Europa nog tegenhouden. Kohl was de eerste om een Duitse divisie ter
beschikking te stellen van de toekomstige interventiemacht. Sinds
september 1990 bezit Duitsland een gemeenschappelijke brigade met de
Fransen. Voor de eerste keer sinds Hitler hebben Duitse generaals troepen
buiten Europa kunnen sturen, naar de Golf. Mijnheer Genscher zei dat het
aan Duitsland toekomt de leiding te nemen in de inspanning om de Koerden
te helpen . Het was een Duitser die Saddam Hussein beschuldigde van
volkerenmoord en oorlogsmisdaden . De Duitse burgerij heeft duidelijk
afstand genomen van zijn schuldcomplex nu het zijn eigen misdaden onder
het nazisme durft overplaatsen naar een klein land uit de Derde Wereld
(29). De politieke en militaire integratie van Europa is ook de enige weg
om het Duits imperialisme toegang te verlenen tot kernwapens, tot hiertoe
angstvallig door Fransen en Engelsen bewaard.
Het verenigd Europa zal een formidabel oorlogsmachine zijn tegen de Derde
Wereld, tegen de volkeren van Oost-Europa. Het zal onder de leiding van de
Duitse revanchisten optreden. Laten we daarom een klaar NEEN aan een
verenigd Europa laten horen, een NEEN aan de politieke eenmaking van
Europa, een NEEN aan de militarisering van Europa, een NEEN aan een Duits
Europa. Het is de enige manier om JA te zeggen aan de vrede en de
onafhankelijkheid.
[
Inhoud ]
Na de Golfoorlog, op naar nieuwe
avonturen
De grote overwinning van het westers
barbarendom in de Golf en al het kabaal dat men nu maakt rond de plicht
tot inmenging kondigen nieuwe oorlogen aan. De volgende vijf jaar kunnen
we ons aan Euro-Amerikaanse aanvallen verwachten in drie verschillende
richtingen. Vooreerst militaire operaties in Oost-Europa en eventueel in
de Sovjet-Unie. Vandaag verheugen de sociaal-democraten en de Groenen zich
nog altijd over de revoluties voor de democratie en de vrijheid in
Oost-Europa. Nochtans komt de ware aard van deze contrarevoluties in een
razend tempo aan het licht. U herinnert zich zeker dat twee jaar geleden
de hele rechterzijde op de been kwam tegen de bloedige militaire
overheersing van de Sovjet-Unie over Oost-Europa. Vandaag daarentegen
brengen Franse en Duitse generaals openlijk de mogelijkheid naar voor van
een Europese militaire tussenkomst in geval van een Turks-Bulgaars of
Roemeens-Hongaars conflict of in geval van een burgeroorlog in Joegoslavië
of Tsjecho-Slowakije. Als de Sovjet-Unie in verschillende interne
oorlogshaarden zou uiteenspatten, zou het toekomstig Europees leger, zo
wordt gesteld, de mensenrechten in de Baltische landen, Georgië, Armenië
of Oekraïne kunnen beschermen.
Vervolgens kunnen we ons verwachten aan Euro-Amerikaanse militaire
tussenkomsten tegen nationalistische bewegingen in de Derde Wereld. België
en Frankrijk zijn tussengekomen in Rwanda: voorsmaak van de snelle
Europese interventiemacht. Als de Fransen geloven dat er moet
tussengekomen worden in Tsjaad, kan dit gebeuren in het kader van de
West-Europese Unie , zegt de secretaris van deze organisatie(30). Een
adviseur van de Franse zeemacht verklaart: De crisis in verschillende
delen van Afrika kan beschouwd worden als een mogelijke bedreiging voor de
veiligheid (31).
En ten slotte stellen de westerse stafchefs plannen op voor militaire
operaties tegen de landen die op de socialistische weg blijven, vooral dan
tegen Noord-Korea, tegen Cuba en tegen China.
De Democratische republiek Korea bouwt in volle onafhankelijkheid het
socialisme op en staat daarvoor tegen één van de meest fascistische
regimes van onze planeet, Zuid-Korea, gesterkt door de aanwezigheid van
50.000 Amerikaanse soldaten en 1.000 kernkoppen. Op 12 april stelde de
Raad van Amerikaanse Stafchefs in een rapport dat het Koreaans
schiereiland het gebied is dat het grootste risico loopt, na de Golf, van
een beperkte grondoorlog . Hij voegt eraan toe dat 200.000 Amerikaanse
soldaten er naar toe kunnen worden gestuurd. Diezelfde 12de april opperde
de Zuid-Koreaanse minister van Defensie, Ri Djing Kou, de mogelijkheid dat
Zuid-Korea een verrassingsaanval zou lanceren om de kerninstallaties van
Noord-Korea in Yongbyon te vernietigen (32). De hele nationalistische
bevolking zowel van Noord- als Zuid-Korea wil de hereniging van hun
vaderland in onafhankelijkheid en langs vreedzame weg. Dit houdt het
vertrek in van de Amerikaanse bezettingsmacht. Het Koreaanse volk, zowel
van het Noorden als het Zuiden, heeft een brede internationale steun
nodig. In alle Europese landen zullen weldra solidariteitsmarsen voor de
hereniging van Korea plaats grijpen. Wij nodigen u met aandrang uit
daaraan deel te nemen.
Een aanval tegen Noord-Korea zou gelijktijdig de Volksrepubliek China
beogen. Een militaire tussenkomst van de Verenigde Staten, Frankrijk en
Engeland in Kampuchea, onder de dekmantel van de UNO en onder voorwendsel
de patriottische krachten van de Rode Khmers te bevechten, zou deel
uitmaken van eenzelfde omsingelingsbeweging van China. Maar op dit moment
voorzien de Amerikanen nog altijd de herovering van China langs de
vreedzame contrarevolutionaire weg. Zij mikken op een heruitgave van de
contrarevolutionaire beweging die Peking gekend heeft in 1989 en op het
aan de macht komen van een andere revisionist van het genre Zhao Ziyang.
De Amerikanen werken eveneens aan het opdrijven van de subversie. Zo
ontmoette Bush de vroegere slavendrijver zijne heiligheid de Dalai Lama
waarbij deze hem vroeg voor Tibet een gelijkaardige operatie te ondernomen
als die om Koeweit te bevrijden (33)!
En dan is er Cuba, waar de Amerikanen op dit moment een destabilisering
beogen van het socialistisch regime dat zijn stevige massabasis behoudt.
De economische oorlog tegen Cuba, dat nu al 30 jaar een totaal embargo van
de Amerikanen ondergaat, verdubbelt. Het sociaal-democratisch Spanje, het
enige land dat een belangrijke hulp aan Cuba gaf, stopte elke steun sinds
juli 1990. Het boegbeeld van de politieke contrarevolutie wordt gevormd
door een zogezegd Cubaans democratisch platform , bestaande uit
socialistische, sociaal-democratische en liberale partijen. Een delegatie,
geleid door de socialist Enrique Baloyra, kwam de anti-Castro trom
roffelen hier in Europa. Die cynische huurlingen verklaarden: Cuba
beschikt nog maar over voedingsreserves voor 5 à 6 maanden, wat het einde
van Fidel Castro kan bespoedigen . De Cubaanse socialisten en
sociaal-democraten zouden niet afkerig staan tegenover een oplossing à la
Koeweit voor Cuba. Als de vasthoudende en absurde houding van Castro Cuba
in een burgeroorlog stort, wordt een gewapende Amerikaanse tussenkomst
mogelijk , zegden deze betaalde agenten van de CIA (34). Het is onze
plicht ons meer actief te tonen in de verdediging van de verworvenheden
van de Cubaanse revolutie, poolster voor alle onderdrukte volkeren van
Latijns Amerika.
We kunnen ons ook verwachten aan een toenemende interventie van het
Amerikaanse leger in Peru. Tussen '85 en '90 vermenigvuldigden de prijzen
met 1.200.000. De productie daalde met 25%. 88% van de actieve bevolking
is werkloos of is onder-tewerkgesteld (35). De guerrilla, in 1980 opgezet
door de Communistische Partij van Peru, grijpt om zich heen over bijna
heel het land en de Amerikanen zien met afgrijzen dat het Lichtend Pad
zich naar de steden uitbreidt. Onder het voorwendsel van een oorlog tegen
de drugs heeft het Amerikaans leger een militaire basis neergezet in Santa
Lucia, in de Alto Huallaga, één van de belangrijkste aktiezones van de
Communistische Partij van Peru. Het Peruviaanse leger, nochtans 200.000
man sterk, komt er niet toe de uitbreiding van de guerrilla te stoppen. In
die omstandigheden wordt een massale Amerikaanse interventie meer en meer
waarschijnlijk.
En dan zijn er nog de andere landen van de Derde Wereld waar de
vooruitgang van de strijd de basis van de imperialistische overheersing
bedreigt zoals in de Filippijnen, in Eritrea en Ethiopië.
[
Inhoud ]
Het failliet van de sociaal-democratie
en de Groenen
In een tijdspanne van twee jaar beleefden
we twee crisissen van een grote historische draagwijdte: het herstel van
het kapitalisme in Oost-Europa en de Sovjet-Unie, daarna het losbreken van
de honderdjarige oorlog tegen de Derde Wereld. Deze omwentelingen van
immense omvang hebben het voordeel dat ze de ware natuur van de
verschillende politieke partijen ontsluieren. Demagogische uiteenzettingen
verzinken in het niets als de openlijke en gewelddadige veldslagen elke
partij verplichten zich in één of ander kamp te scharen. De standpunten
die de verschillende partijen tijdens die twee wereldomvattende
omwentelingen hebben ingenomen, tonen aan welke sociale klassen ze de
eerstkomende kwarteeuw zullen verdedigen.
Sinds twee jaar is het grote credo van de westerse burgerij het failliet
van het communisme . Mitterrand bevestigt dat wij 70 jaar na de
Oktoberrevolutie de historische overwinning meemaken van de
sociaal-democratie op het communisme De ineenstorting van de regimes van
Oost-Europa, die alleen nog maar in naam communistisch waren, en de
verwoestingen in het Midden-Oosten zijn ontegensprekelijk twee
overwinningen van de imperialistische wereld. Maar het is juist in zijn
triomf dat het imperialisme zijn ware verrotting en zijn onherstelbaar
failliet blootlegt. In Oost-Europa betekent de revolutie voor democratie
en vrijheid alleen werkloosheid en miserie, chauvinisme, racisme en
fascisme. Zij veroorzaakt de ineenstorting van de productie en de
buitenlandse greep erop. Zij luidt de chaos in, de destabilisatie en de
burgeroorlog. Mooie triomf van het kapitalisme en de sociaal-democratie!
In de Derde Wereld vormt de nieuwe orde van Bush en Mitterrand zich om tot
herkolonisering, gesteund door staatsterrorisme in zijn meest barbaarse
vorm, gebaseerd op honger en epidemieën. Knap werk van het triomferend
liberalisme! Hoe is het mogelijk in deze onbeschrijfelijke janboel die
honderden miljoen mensen treft, niet het reële failliet van het
kapitalisme te zien, ook al heeft het een sociaal-democratisch gelaat? In
1980 liep Mitterrand, na een kwarteeuw oppositie goed geoefend in
demagogische verklaringen, over van socialistische en Derde
Wereldbeloften. In Parijs dansten tientallen duizenden zwarten en
Arabieren in de straten. Zelfs in onze partij verzekerden enkelen destijds
dat de ware maatschappijkeuze lag tussen Mitterrand en Thatcher. Welnu, de
laatste twee jaar stond de sociaal-democratie aan de spits van de strijd
voor het herstel van het kapitalisme in het Oostblok en in de Sovjet-Unie,
zoals ze ook de holocaust in Irak leidden en rechtvaardigden in zijn
walgelijke sociaal-hypokriete taal. De Belgische sociaal-democratie blijft
altijd de partij van Hendrik De Man, die als partijvoorzitter de
nazi-bezetting van België toejuichte. Ze blijft de partij van Spaak en Van
Acker, in wie de leider van de CIA, William Colby, trouwe medewerkers
begroette. Zij blijft de partij van de verdediging van het kolonialisme in
Kongo, tot zijn laatste dag en de partij van de militaire agressie in
Kongo in 1964-1965. En vandaag kunnen we op het vlak van de sociale en
economische politiek vaststellen dat er praktisch geen verschil is tussen
de huidige coalitie van christen-democraten, sociaal-democraten en
nationalisten en de vorige die gevormd werd door de CVP-PSC en de
liberalen. In 6 jaar had de vorige coalitie de openbare investeringen met
40% verminderd. Met de socialisten heeft deze beweging zich nog verstevigd
en we kenden een nieuwe daling met 14%. Met de sociaal-democratie zet de
daling van de investeringen in onderwijs, gezondheid, cultuur en sociale
diensten zich verder. De zuivere kapitaalvorming in de bedrijven
daarentegen bereikt werkelijk hoogtepunten. Na een vermeerdering van 37%
door Gol en zijn kornuiten, konden de kapitalisten zich in een nieuw
hoogtepunt verheugen van 47% met de Spitaels en co (36).
[
Inhoud ]
De Groenen: liever naast Bush en de
Dalaï Lama dan naast Saddam
De twee grote omwentelingen laten ook toe
om een oordeel te vormen over de ware aard van de beweging van de Groenen,
een echte smeltoven waar liberale, christelijke, sociaal-democratische en
nationalistische tendenzen zij aan zij staan met linkse militanten en
anti-imperialisten.
Tegenover de contrarevolutie in het Oostblok hebben de Groenen geen enkel
eigen idee naar voor gebracht. Zij stelden enkel een partituur samen met
valse noten die de gingen stelen bij alle anti-communistische orkesten.
Mannen als Havel en Walesa, Solzjenitsjyn en Landsbergis, al die helden
van de CIA werden de helden van de groenen. De rechtsen onder hen met een
heilige overtuiging, de linksen met een verbijsterende naïviteit,
geloofden ze dat de fluwelen contrarevolutie democratie en vrijheid zou
brengen, en de bescherming van natuur en dieren. Zonder één minuut na te
denken over het programma van Fang Li-Zhi en konsoorten plaatsten de
Groenen zich aan hun kant in de strijd voor de omverwerping van het
socialisme in China. Ze waren niet in staat te begrijpen dat de
mensenrechten door de Amerikanen gebruikt werden als wapen voor hun
politiek van inmenging, expansie en overheersing. Wat hen onlangs nog deed
eisen dat België zijn economische strafmaatregelen zou behouden om China
te verzwakken. Met al die lichtzinnigheid en onverantwoordelijkheidszin
vielen de Groenen in de armen van de vroegere slavendrijver, de Dalaï
Lama, heuse marjonet van de Amerikanen. Ze kwamen terug aandraven met het
oude fabeltje van de Engelse kolonialisten over de wrede bezetting van
Tibet door China. Meedrijvend op om het even welke populistische wind,
steunden de Groenen de bende van Landsbergis in Litouwen en alle oude
netten van fascistische en Duitse collaborateurs die hen omringen. Over
een zaak die belangrijk is voor heel de onderdrukte mensheid, de zaak van
de socialistische toekomst, hebben de Groenen gewoon niets te vertellen.
Toen Bush de noodklok luidde voor een nieuwe kruistocht tegen de Arabische
wereld, vormden de Groenen de enige parlementaire fractie die bepaalde
anti-imperialistische standpunten naar voor bracht. Maar ze laten zich zo
makkelijk uit het lood slaan door het geschreeuw van de burgerij. Ze waren
totaal niet in staat om een samenhangend standpunt in te nemen tegenover
de imperialistische misdaden. In feite waren ze de woordvoerders van een
pacifistisch imperialisme. Gedurende vijf en een halve maand verdedigden
ze het embargo, die pacifistische tactiek van het imperialisme om Irak
economisch te vernietigen. Hun wezenlijke stelling was de volgende: onze
imperialistische democratie heeft gelijk de Iraakse dictatuur te willen
vernietigen, maar dat moet gebeuren via een zeer strikt doorgevoerd
embargo. Ecolo zegt in september: De kracht van onze democratieën is zich
te kunnen verzetten tegen een totalitair regime door niet-gewelddadige
strategieën te gebruiken zoals het embargo. Onze zwakheid zou zijn ons te
verlagen tot het gebruik van dezelfde gewelddadige methodes als onze
tegenstander (37). En Agalev in december: Wij hebben altijd gezegd dat
Irak de aanvaller was. In de VS verklaren meerdere ex-chefs van de
generale staf dat het te vroeg is voor een militaire tussenkomst en dat
men de sancties meer tijd moet geven (38). Het embargo steunen betekende
dat de strijd, op aanstoken van Israël ontketend door de Verenigde Staten,
Engeland en Frankrijk, juist werd bevonden. Agalev durft niet breken met
de politiek van het imperialisme maar wel met de Arabische massa's, die
perfect begrijpen waar de zionisten en de Amerikanen op aansturen met deze
economische oorlog tegen Irak. Toen de oorlog uitgebroken was, schreef
Hugo Van Dienderen, die wel naar argumenten kan luisteren en feiten
erkennen: Het embargo heeft eigenlijk gediend als dekmantel om een
offensieve militaire capaciteit samen te stellen en de opinie op de oorlog
voor te bereiden (39). Toch trekt hij nauwelijks lessen uit het verleden
voor besluiten in de toekomst. Martens, Eyskens, Mitterrand en Bush
verklaarden allemaal dat Saddam Hussein niet kon spreken in naam van de
onderdrukten van Palestina, van de Arabische wereld en van de Derde
Wereld. Bij de Groenen pakte dit argument onmiddellijk verf. Zij namen dat
over. Maar we zouden hen willen vragen: sinds wanneer zijn Bush en Major
de officiële woordvoerders van de onderdrukten en de uitgehongerden in de
wereld? En hoe komt het dat de Groenen, die zo gevoelig zijn voor de basis
, het niet nodig achtten de mening van de onderdrukten van de Derde Wereld
te vragen? Leve onze armen en onze onderdrukten - als men er maar over
zwijgt? Als ze hadden geluisterd naar de volksorganisaties, hadden de
Groenen meteen kunnen vaststellen dat de onderdrukte Palestijnse en
Arabische massa's achter Saddam Hussein stonden. Precies op het moment dat
de oorlog in volle hevigheid losbreekt, dat twee kampen mekaar op leven en
dood bevechten, dat men moet handelen en zijn kamp moet kiezen, precies
dan toont de ecologische beweging zijn aangeboren machteloosheid.
In volle Amerikaanse agressie schrijft Agalev op de eerste bladzijde van
zijn krant: Zij kennen enkel de taal van de militaire waanzin: Bush,
Mitterrand, Saddam Hussein en Arafat (40). Op het moment dat de
technologie van de totale vernieling Irak met een ongekende wreedheid
kapot maakt, weten de Groenen niets beter te herhalen dan dat Bush toch
democratischer is dan Saddam. Een partij die op zo'n moment van de
geschiedenis zulke onzinnigheid kan schrijven, is definitief zijn goede
naam kwijt voor de toekomst. Zonder herziening en diepgaande kritiek kan
ze niet anders dan meer en meer in de imperialistische democratie
wegzinken. Op 1 februari, na een volle week geallieerde slachtpartijen,
achtte Agalev het opportuun te spreken over het tamelijk democratisch
systeem van de Verenigde Staten en het volledig gebrek aan democratie in
Irak . Agalev veroordeelt Saddam Hussein als brutale en bloeddorstige
dictator zonder enig respect voor de democratie en de mensenrechten (41).
Maar in diezelfde publicatie richt Agalev geen enkel kwetsend woord tot de
zo geprezen president Bush, illustere verdediger van de rechten van het
dier.
En op het moment dat de slachtingen op grote schaal amper gestopt zijn,
profiteren Agalev en Ecolo van het eerste voorwendsel - de opstand van de
Koerden, meesterlijk georkestreerd door de CIA en zijn nieuwe Iraanse
bondgenoten - om opnieuw met de wolven mee te huilen tegen Irak. Nooit
hebben ze de werkelijke volkerenmoord, georganiseerd door Bush tegen de
Iraki's, aangeklaagd en vandaag treden ze in de voetstappen van rechts om
zonder enig onderzoek te spreken over een verschrikkelijke volkerenmoord
tegen de Koerden en van het waanzinnig terreurregime van Saddam Hussein
(42). Agalev steunt de oprichting van de enclaves en verrechtvaardigt de
beperking van de soevereiniteit van de landen van de derde wereld in naam
van de verdediging van de mensenrechten . Ecolo gaat zelfs zo ver Eyskens
te steunen in zijn pleidooi voor militaire inmengingsplicht in naam van de
mensenrechten! (43) Wat men in 1991 de plicht tot inmenging noemt in naam
van de mensenrechten, heette in 1891 de plicht om de barbaarse volkeren
beschaving te brengen. Welk recht tot inmenging heeft het imperialisme dat
zich al 5 eeuwen lang voedt met het bloed van tientallen miljoenen mensen
uit de Derde Wereld? De plicht tot inmenging erkennen, is aan de kant gaan
staan van het imperialisme en zijn zogenaamd democratisch systeem, tegen
de massa's van de Derde Wereld en hun zogenaamd dictatoriale leiders.
[
Inhoud ]
Al was het binnen honderd jaar, maar
overwinnen zullen we
Wij willen uit de politieke strijd van
het voorbije jaar vier lessen trekken voor onze partij. Vooreerst moeten
we ons extra inzetten om twee essentiële documenten van onze partij te
verspreiden: onze analyse over de syndicale beweging in De Tijd staat aan
onze kant en onze analyse over de Sovjet-Unie in De fluwelen
contrarevolutie .
Heel de burgerij heeft de idee ingehamerd van het failliet van het
communisme , met Timosoara- en Tomahawk-mokerslagen. De waarheid
verhullen, leugens verspreiden, revolutionairen terroriseren en
progressieven intimideren: zo legt de burgerij de idee op dat zij voor de
rest der tijden zal triomferen en dat elke hoop op socialisme een
dwaasheid is. Maar wie een materialistische analyse maakt van het
wereldgebeuren, wie aan de kant van de werkers en de onderdrukte massa's
blijft staan, begrijpt dat enkel het marxisme-leninisme de socialistische
toekomst van de mensheid kan bewerken, dat het marxisme-leninisme meer dan
ooit het enige, onoverwinnelijke wapen blijft voor de onderdrukte
mensheid. Natuurlijk, om onoverwinnelijk te zijn en om te winnen, moeten
de revolutionairen hun inspanningen verdubbelen om zich het
marxisme-leninisme eigen te maken en toe te passen in de strijd. Onze
partij legt de laatste jaren een speciale klemtoon op de kwaliteit van
analyse-, studie- en informatiewerk. Dat is een sterk punt tegenover de
walgelijke demagogie die alle partijen van de bestaande orde overspoelt.
Sinds meer dan twee jaar ligt de PVDA onder het spervuur van alle
burgerlijke formaties. Een grote eer voorwaar! En wij kunnen zeggen dat we
doorheen de strijd een zeer grote ideologische en politieke eenheid
bereikt hebben in onze partij die schril afsteekt tegen de fraktiestrijd,
de onenigheid en de intriges die het leven van alle burgerlijke partijen
overheersen.
Deze eenheid is vooral tot stand gebracht rond 4 documenten.
- Het boek over de Generale Maatschappij
laat ons toe beter onze onmiddellijke vijand, de Belgische
grootburgerij, te begrijpen.
- De documenten over de Golfoorlog geven
ons een revolutionaire oriëntatie voor de solidariteit met de Derde
Wereld.
- Het boek over de Belgische syndicale
beweging leert ons alle arbeiders voor de strijd te verenigen.
- En tenslotte verwerkt het boek De
fluwelen contrarevolutie de analyses van het Vierde Congres van de
Partij van de Arbeid, november 1990. 210 afgevaardigden namen er
gedurende 6 dagen aan deel. Diepgaande discussies liepen uit op een
kwasi-unanimiteit over onze analyse van de ontaarding in de Sovjet-Unie.
De PVDA is dus goed gewapend om een
consequente vooruitgang te verwezenlijken in de komende jaren.
En dat is onze tweede les: wij moeten politiek werk in de diepte
verrichten, vooreerst in onze eigen rangen door de politieke passiviteit
en het opportunisme te bekampen dat nog altijd voortleeft, maar vooral
door actief het debat te zoeken met alle progressieven. We zijn immers
goed gewapend voor de strijd maar alle leden moeten die strijd dan ook
daadwerkelijk voeren. Tegenover de onuitputtelijke voorraad demagogie en
bedrog waarover de burgerij beschikt kunnen we enkel vooruitgaan dankzij
diepgaand politiek werk. Ook al hebben weinig leden echt
meningsverschillen met de standpunten van de Partij, toch kunnen we niet
zeggen dat ze zich de analyses allemaal eigen gemaakt hebben en gebruiken
om hun eigen verkeerde standpunten om te vormen. Wij moeten er constant
werk van maken om de politieke passiviteit en de lakse houding bij
sommigen weg te werken. Het is een strijd die we zonder zwakheid moeten
voeren. De situatie is gunstig om de partij te zuiveren van opportunisme
en om effectieve revolutionaire veranderingen te verwezenlijken.
De omvorming van onze eigen militanten is afhankelijk van een meer intense
politieke activiteit bij de progressieven en onder de massa's. Na de
gebeurtenissen van juni 1989 in Peking verklaarde Vandenbroucke dat de
PVDA zich van schaamte honderd meter onder de grond moest verstoppen.
Diezelfde Vandenbroucke stelt zich vandaag, na de vernietiging van Irak,
met grote waardigheid op als de kleine beenhouwer aan de zijde van de
grote slachter Bush. Bush, Vandenbroucke, Eyskens zijn uiterst arrogant
maar die arrogantie is gebaseerd op leugens, despotisme en terreur. Wij
hebben geen enkele reden om daar onder de indruk van te zijn. In deze
wereld in volle omwenteling stellen de eerlijke militanten en kaders van
de syndicale beweging, van de socialistische en ecologistische partijen
zich vele vragen, ze zijn verontrust over de toekomst. Wij willen niet zo
maar zelfgenoegzaam ons eigen gelijk van de daken schreeuwen, neen, wij
zijn goed gewapend met argumenten, bewijzen en feiten, met analyses en
studiewerk om ernstige discussies aan te gaan, punt voor punt, met al
diegenen die zich willen inzetten in de strijd tegen een al te
onrechtvaardige wereld.
Sinds een jaar gingen de abonnementen op Solidair met 12% vooruit. De
militante verkoop steeg met 13%. We verkochten 4.000 brochures over de
Golfoorlog. De bewijzen zijn er, een belangrijke vooruitgang is mogelijk
maar we staan nog ver van het maximale gebruik van al onze mogelijkheden.
Na de twee jaar waar het analysewerk een grote plaats innam, moeten we ons
echt richten naar een intens werk onder de massa's. Wij willen onze
militante activiteiten het komende jaar met 25% verhogen.
Als derde les weerhouden we dat we met dubbele energie moeten werken aan
de verwezenlijking van concrete, eenvoudige activiteiten op niveau van de
massa's.
Wij moeten het sektarisme bekampen dat weigert rekening te houden met het
vaak erg lage politiek niveau en de politieke verdwazing die de burgerij
organiseert. Op dit vlak hebben we ook veelbelovende ervaringen opgedaan
die ons de te volgen weg aanduiden. Twee voorbeelden.
In het solidariteitswerk met de Derde Wereld hebben we concrete
initiatieven ontwikkeld die toelieten een breed publiek te bereiken. De
mythe van de superioriteit van het Westen valt aan diggelen als de mensen
in contact komen met de Derde Wereld in vlees en bloed, met mannen,
vrouwen, kinderen die in de miserie leven en die vechten. Dokters van onze
partij hebben uitstekend werk verricht in Palestina, El Salvador, Burkina
Faso en andere landen, maar de groepen die hen hier, door omhalingen en
informatiewerk ondersteunden, waren even efficiënt. Jonge Belgen trokken
naar Palestina en maakten na hun thuiskomst de Palestijnse zaak rondom hen
bekend. Zes Palestijnse studenten en studentinnen bezochten België,
verbleven in Belgische families, vertelden over hun leven in tientallen
scholen, jeugdhuizen en culturele organisaties. Wij organiseren reizen
naar een stijgend aantal landen van Latijns Amerika, Afrika en Azië. Een
vorm van toerisme die niet verdwazend werkt maar de sociale realiteiten
leert kennen doorheen ontmoetingen met politieke en syndicale militanten.
In het syndicale werk zijn de militanten van de PVDA erin geslaagd de
verzuchtingen van alle arbeiders om syndicale delegees te verkiezen die
hen echt verdedigen, juist in te schatten en in een concreet project te
gieten. Ze hebben zich verbonden met een goede honderd delegees om de
Oproep van 138 te lanceren voor democratische verkiezingen in strijdbare
vakbonden. Meer dan 5.000 mannen en vrouwen uit de werkende wereld
tekenden reeds die oproep voor directe verkiezingen van syndicale delegees
en voor het recht van elke aangeslotene om zich vrij kandidaat te stellen
voor de sociale verkiezingen. Wij roepen U op het ophalen van
handtekeningen verder te zetten. Er zijn al vele voorbeelden van syndicale
militanten die zich een plaats op de lijsten hebben kunnen bevechten dank
zij de mobilisatie van de arbeiders.
Daarmee komen we tot onze vierde en laatste les: onze partij heeft de
recente beproevingen goed doorstaan, wij moeten de partijgeest
ontwikkelen, fier zijn te behoren tot een avant-garde partij en actief
zijn om al diegenen die naar het socialisme streven in onze rangen op te
nemen.
Tegenover de grote omwentelingen die plaatsvinden in de wereld, tegenover
de ontreddering die zich van vele progressieve militanten heeft meester
gemaakt, zijn enkel de militanten van de PVDA overeind blijven staan. Wij
staan recht om de zaak van het socialisme te verdedigen, recht om de
anti-imperialistische strijd van de Derde Wereld te verdedigen, recht voor
een onbuigzame strijd tegen de kapitalistische uitbuiting.
Vele personen die nadenken over hetgeen zich vandaag voordoet in het
Oostblok en in de Sovjet-Unie, die de vernietigingen in de Golf
observeren, komen ons zeggen: als we dat nu allemaal zien, moeten we
toegeven dat de PVDA gelijk had. Er is ontegensprekelijk een grotere
openheid voor de Partij. Een delegee van een belangrijk bedrijf schreef
onlangs in Solidair: Voordien handelde ik alleen, woedend over al wat zich
in het staal afspeelt, maar ik was machteloos om dingen te veranderen.
Mijn individualisme werd ook sterker. Het is de PVDA die me ervan
overtuigde dat een politieke organisatie noodzakelijk is om efficiënt te
zijn. Het is de PVDA die me leerde dat er twee antagonistische klassen
zijn en dat men niet aan de twee kanten tegelijk kan staan. Bij de PVDA
komen was een wel overwogen keuze .
Vele arbeiders die jaren lang alléén vochten, zoals deze kameraad, zijn
uiteindelijk ten onder gegaan in individualisme, zijn ontmoedigd geraakt,
verbitterd door zoveel verraad. Voor de leden van de PVDA is het een
plicht die kameraden te overtuigen om bij de PVDA te komen, zoals het voor
de actieve en bewuste arbeiders een recht is, zich te vormen en te scholen
binnen de Partij. De passiviteit op het vlak van rekrutering schaadt niet
alleen de partij, maar ook de vele voorhoede werkers die zich tevergeefs
uitsloven en ontmoedigd raken door het gebrek aan steun van een
marxist-leninistische partij.
Wij menen dat wij in de loop van het volgend jaar de krachten van de PVDA
met 20 à 25% kunnen vermeerderen.
Ik zou kunnen eindigen met de woorden van Fidel Castro: De revolutionaire
ideeën zijn helemaal niet verslagen, integendeel. Zij maken nu een
moeilijke periode door, maar ze zullen met nog veel meer kracht weerkeren.
En hoe meer onrechtvaardigheid, uitbuiting, honger, chaos er in de wereld
zal zijn, hoe vlugger die ideeën zullen terugkeren. En wij, die de
vaandeldragers zijn van die ideeën, wij moeten ze hoog houden, de
geschiedenis gaf ons die opdracht (44).
Maar ik verkies te eindigen met een minder bekend personage, een
eenvoudige Jordaanse leraar die uit Koeweit moest vluchten na het
uitbreken van de Amerikaanse agressie. Op 18 januari verklaarde Ibrahim
aan de Jordaanse grens: Ik zal mijn zoon voeden met de haat voor de
Amerikanen als was het melk. Binnen tien jaar,als iedereen in Bagdad dood
zal zijn, zal hij op zijn beurt vechten. Ik zal hem leren Amerika,
Duitsland, Frankrijk, Engeland te haten. Al was het pas binnen honderd
jaar, maar overwinnen zullen we (45).
[
Inhoud ]
Noten
(1) Financial Times, 16 april, Time to
sort out.
(2) Rapport van de Economische Commissie voor Europa van de UNO in
Volkskrant, 5 april, VN schetst zwart beeld ; Le Monde, 9 april, De
recessie in het Oosten
(3) Le Monde, 3 april, De economische liberalisering
(4) Die Welt, 28 maart, Suche im Osten nach einem Weg zur Nato.
(5) Newsweek, 4 maart, blz.25
(6) Algérie Actualités, 7-13 maart, blz. 13.
(7) Solidair, 20 februari, blz.10.
(8) Kamer, Beknopt Verslag, Openbare Kommissievergadering, 12 januari,
blz. 637.
(9) Kamer, Beknopt verslag, Plenaire vergadering, 17 januari, blz.687
(10) Le Monde en Le Figaro, 25 september 1990.
(11) De Morgen, 23 maart, blz.1.
(12) Frontline, India, 16-19 maart, blz. 113; Newsweek, 8 april, blz.12.
(13) El Moudjahid, 26 februari, blz.7.
(14) International Herald Tribune, 17 april, blz.4.
(15) Geschiedenis van het moderne China (1840-1919), uitg. du Centenaire,
Parijs, 1978, blz.388-390.
(16) Newsweek, 4 maart, blz.36-37.
(17) Le Monde, 17 april, blz.3.
(18) Newsweek, 12 november 1990, blz.10-11.
(19) Jean-Marie de Buck: Jacques de Dixmude, éd. Durendal, Brussel, 1933,
blz.59, 54 en 48; Alex Delcommune: vingt années de vie africaine au Congo
Belge, tome 2, éd. Larcier, Brussel, 1922, blz. 269, 262, 279.
(20) International Herald Tribune, 17 april, blz. 2.
(21) Le Figaro, 4 april.
(22) Echo, 9 april.
(23) Kendal Nezan, Institut kurde de Paris, in Libération, 4 april.
(24) The Times, 21 maart, The politics of famine; Libertés, 11 april.
(25) La Libre Belgique, 8 maart.
(26) Financieel Ekonomische Tijd, 10 april, EG kan noodzaak na militaire
unie
(27) Le Monde, 20 april, blz. 28.
(28) Volkskrant, 9 april, Van den Broek ongewild op WEU-top
(29) International Herald Tribune, 17 april, blz.1 en 6.
(30) NRC-Handelsblad, 16 maart, Washington wil niet dat WEU
(31) Beranrd Crayton in De Morgen, 7 maart, Wereld is niet veiliger
geworden
(32) Bulletin d'information, délégation générale de la RPD de Corée en
France, nr. 6 1991, blz.7; Newsweek, 29 april, blz. 22-26.
(33) The Wall Street journal, 3 april, Tibet's case for self-determination.
(34) NRC-Handelsblad, 20 april, blz. 4; Le Soir, 24 april, Carlos Alberto
Montaner.
(35) Luis Arca Borja, het machtsperspektief van de volksoorlog in Peru,
tekst van de konferentie gegeven in het Internationaal Centrum te Brussel
op 24 april 1991.
(36) Rapport van de Nationale Bank, 1990.
(37) Winkel in Le Soir, 11 september 1990.
(38) Hugo Van Dienderen, Kamer, Kommissie, 12 december 1990, beknopt
verslag, blz.375-377.
(39) Bladgroen nr. 3/1991, blz. 7.
(40) Bladgroen nr. 3/1991, blz. 1.
(41) Bladgroen nr. 3/1991, blz. 6 en 1.
(42) Kamer, Kommissie, 11 april 1991, beknopt verslag, blz.1083.
(43) Kamer, kommissievergadering, 11 april 1991, beknopt verslag, blz.1083-1084.
(44) Fidel Castro, Redevoering van 28 september 1990 in: Granma, 14
oktober 1990 blz. 5.
(45) Le Monde, 19 januari 1991, blz.12.
Boven
|